Ουυυυυυυφ άγχος ...άγχος ...άγχος

Το άγχος απειλή την ίδια την ύπαρξη.

Το άγχος είναι μία λέξη που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μία κατάσταση, η οποία περιλαμβάνει και συναισθήματα όπως ο φόβος, αναφέρεται όμως σε μία γενικότερη κατάσταση του οργανισμού.

Το άγχος γίνεται επικίνδυνο και μπορεί να κάνει κακό, μόνο όταν δεν μπορούμε πια να το ελέγξουμε, γιατί τότε περιορίζει την πραγματικής μας ικανότητά για επίδοση και μας κάνει να υποφέρουμε.

Στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα, η λέξη ΑΓΧΟΣ δεν παραπέμπει ετυμολογικά σε πολλές άλλες έννοιες.στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα:

το ρήμα "άγχω" (πιέζω δυνατά το λαιμό, πνίγω, στραγγαλίζω), το ρήμα "άγχομαι" (πνίγομαι, αυτοκτονώ με αγχόνη).

Το ουσιαστικό "αγχόνη" (βρόγχος, σκοινί για απαγχονισμό, κρέμασμα, πνίξιμο)Η ρίζα "αγχ" είναι πανάρχαιη, απαντάται ακόμα και στα σανσκριτικά ("anhus") προέρχεται από τον χαρακτηριστικό ήχο που βγάζει κάποιος όταν πνίγεται . Εννοιολογικά το ΑΓΧΟΣ είναι μια πολύ σοβαρή και δυσάρεστη κατάσταση όπου κάποιος αισθάνεται σαν να πνίγεται.

Αρκετοί φιλοσοφοι υποστήριξαν πως το άγχος λειτουργεί σαν ξυπνητήρι της συνείδησής μας γιαυτό αυξάνεται όταν πολεμούμε να το μειώσουμε , ενώ αντίθετα πρέπει να το ακούσουμε.

Η θετική πλευρά του άγχους είναι πως το άγχος δημιουργείται όταν υπάρχει φόβος απώλειας και έτσι μας προετοιμάζει για την απώλεια δημιουργώντας τις κατάλληλες άμυνες για να μην τραυματιστούμε ψυχικά. Ακόμη μία θετική πλευρά του άγχους έρχεται από την φιλοσοφία.

Το άγχος είναι ένας από τους όρους που έχουν από καιρό αποδράσει από τα λεξικά των ειδικών. Έχει γίνει μια έκφραση του καθημερινού λόγου. Έχω άγχος, λέμε, όταν νοιώθουμε ότι οι απαιτήσεις της ζωής μας ξεπερνούν.

Το άγχος είναι μια δυσάρεστη συγκίνηση, όπως ο θυμός ή η θλίψη, με τη διαφορά ότι συνδέεται με τον κίνδυνο. Μοιάζει με τη φοβία και τον τρόμο ως προς τον τρόπο που εκφράζεται. Όμως στην περίπτωση της φοβίας, υπάρχει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο που προκαλεί φόβο, για παράδειγμα το σκοτάδι, τα ταξίδια, ένα ζώο. Αντίθετα, με το άγχος δεν ξέρουμε τι φοβόμαστε. Από την άλλη μεριά, ο τρόμος έχει να κάνει με το ξαφνικό, το απρόσμενο. Το κύριο γνώρισμα του άγχους είναι λοιπόν ότι έχει να κάνει με ένα άγνωστο κίνδυνο.

Το σύμπτωμα είναι ο λόγος για τον οποίο θα φτάσουμε τελικά να αναζητήσουμε τη βοήθεια ενός ειδικού. Στη βάση του αποτελεί λοιπόν ένα συμβιβασμό της ψυχικής μας, ένα τρόπο να λυθεί, τουλάχιστον προσωρινά, μια αξεπέραστη διαφορετικά σύγκρουση. Έχει ένα νόημα συμπυκνωμένο που σχετίζεται με τις καθηλώσεις μας, τις αγκυλώσεις, τις δυσκολίες που δε μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε σε μια δεδομένη στιγμή της ζωής και οι οποίες παραμένουν ενεργές σαν ένας κόμπος στην πορεία μας. Ωστόσο αυτό που είναι κοινό είναι ότι σηματοδοτεί μια προβληματική που είναι σημαντική ? το πόσο υποφέρουμε από το σύμπτωμα, έχει ένα αντιστάθμισμα, την εύθραυστη έστω ισορροπία που έχει δημιουργηθεί και παύει πια να είναι λειτουργική.

Πολύ συχνά το μυαλό μας χρησιμοποιεί το μηχανισμό της μετάθεσης του φόβου από κάτι που πραγματικά φοβόμαστε, σε κάποιο άλλο «αντικείμενο» το οποίο είναι πιο ορατό και αντιμετωπίσιμο. Έτσι για παράδειγμα, μπορεί να είμαστε αγχωμένοι για την δουλειά μας, χωρίς καν να το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά κάποια στιγμή, να αρχίσουμε να φοβόμαστε για την υγεία μας και να τρέχουμε για εξετάσεις δίνοντας σημασία στο παραμικρό οργανικό σύμπτωμα. Έτσι μεταθέτουμε τον φόβο στο θέμα της υγείας μας.

                                                                          

Συμπτώματα του έντονου άγχους:

Σωματικά συμπτώματα :

Ταχυκαρδία ,πονοκέφαλος ,δερματικές ενοχλήσεις / βλάβες, βήχα και ασθματικές καταστάσεις ,δύσπνοια ,ζαλάδες, ναυτία ,δυσπεψία , διάρροια,υπερευαισθησία θορύβου ή σε μυρωδιές ,πόνο στο στήθος ,αυξημένη αρτηριακή πίεση, αύξηση «κακής» χοληστερόλης ,μειωμένη διάθεση για σεξ,εξάψεις ,διαταραχές του ύπνου,σωματικές ενοχλήσεις χωρίς οργανική αιτία ( πόνοι στον αυχένα, στη πλάτη, στην κοιλιά κλπ.)

Ψυχολογικά συμπτώματα:

Αίσθημα συνεχούς ανησυχίας, υπερδιέγερση ,αίσθημα εξάντλησης και κούρασης,αρνητική διάθεση ,ευερεθιστικότητα,αρνητικές σκέψεις.  

Στο γνωστικό τομέα :

Υπερεκτίμηση του κινδύνου, υποτίμηση των ατομικών ικανοτήτων και της εξωτερικής βοήθειας, καταστροφοποίηση, δυσκολίες συγκέντρωσης, δυσκολίες μάθησης, μείωση της αποδοτικότητάς του .

Συμπτώματα συμπεριφοράς:

Mοναξιά και απομόνωση, βιώνει τη ζωή ως απειλή και εκφράζεται με επιθετικότητα ,υπερβολική κατανάλωση τροφής ή το αντίθετο ,αυξημένη κατανάλωση τοξικών ουσιών, κάπνισμα  και αλκοόλ.

Μελετώντας τα παραπάνω συμπτώματα συμπεραίνουμε ότι το άγχος και ειδικά το χρόνιο, με διαφορετικούς μηχανισμούς μπορεί να βλάψει διάφορα συστήματα. Για παράδειγμα η αυξημένη αρτηριακή πίεση σε συνδυασμό με την αύξηση της χοληστερόλης, την υπερβολική κατανάλωση τροφής και τοξικών ουσιών, όπως αλκοόλ και τσιγάρου, επιδρούν αρνητικά στο καρδιαγγειακό μας σύστημα. 

Επιπλέον οι ορμόνες του άγχους (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη, κορτιζόνη κ.α), οι ουσίες δηλαδή εκείνες που εκκρίνονται όταν ο οργανισμός αντιληφθεί κίνδυνο και πυροδοτούν όλο αυτό που εμείς βιώνουμε ως άγχος, επιδρούν κατασταλτικά στο ανοσοποιητικό μας σύστημα. Αυτό συνεπάγεται ότι γινόμαστε πιο επιρρεπείς σε λοιμώξεις αλλά και σε άλλες ασθένειες. 

Είναι φανερό λοιπόν ότι, όταν το άγχος παύει να είναι δημιουργικό, τότε εκτός από ενοχλητικό μπορεί να γίνει και επικίνδυνο για την υγεία μας. Συνήθως είναι δύσκολο να ανταποκριθούμε μόνοι μας στις διάφορες αγχώδεις διαταραχές. Μπορεί το άγχος να έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου τρόπου ζωής, σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να υποτιμηθούν οι επιδράσεις του στην υγεία μας και τη λειτουργικότητα μας.

   Το άγχος απειλή την ίδια την ύπαρξη.

Πηγή

The American Institute of Stress