Πονάει το σώμα μου γιατί πονάει η ψύχη μου ...

Ο παθολόγος, ο καρδιολόγος, ο γαστρεντερολόγος ή ο πνευμονολόγος δεν εντοπίζουν παθολογικά αίτια που να εξηγούν αυτά τα συμπτώματα. Τότε τι μπορεί να φταίει; Η απάντηση πιθανότατα κρύβεται στη σφαίρα των συναισθημάτων μας. «Είναι ψυχολογικό».


οι σκέψεις και τα συναισθήματα προκαλούν ηλεκτροχημικές μεταβολές μέσα στο σώμα.
Η αίσθηση κινδύνου για παράδειγμα, προκαλεί άμεσες αντιδράσεις σε όλο το σώμα, ενεργοποιώντας το συμπαθητικό σύστημα: ταχυκαρδία, επιτάχυνση της αναπνοής, σύσπαση των μυών, έκκριση αδρεναλίνης, αδρανοποίηση του πεπτικού συστήματος.
Η ένταση και η διάρκεια των συναισθημάτων μας, καθορίζει την επίδραση που αυτά θα έχουν στον οργανισμό μας. Και αν τα συναισθήματα, οι ανάγκες, οι επιθυμίες δεν εκφράζονται, όσο περισσότερο καταπιέζονται, τόσο πιο πιθανό είναι να βρουν τελικά διέξοδο και να εκδηλωθούν με τη μορφή σωματικής ή ψυχικής ασθένειας. Οι εσωτερικές συγκρούσεις, οι ανεκπλήρωτες ανάγκες, οι απαγορευμένες επιθυμίες, τα καταπιεσμένα συναισθήματα, λειτουργούν συνδυαστικά με νοσογόνος παράγοντες εξασθενώντας την άμυνα του οργανισμού και έτσι εκδηλώνεται η ασθένεια.

Πολλές φορές η σωματική ασθένεια εκδραματίζει την ανάγκη μας για φροντίδα και αγάπη, η οποία δεν ικανοποιείται όσο είμαστε υγιείς. Είτε επειδή εμείς οι ίδιοι δεν αγαπάμε αρκετά τον εαυτό μας ώστε να τον φροντίζουμε συστηματικά, είτε επειδή δεν λαμβάνουμε από τους γύρω μας την προσοχή, τη φροντίδα, την αγάπη που θέλουμε ίσως χωρίς να το συνειδητοποιούμε, «αρρωσταίνουμε» προκειμένου να πάρουμε την πολυπόθητη φροντίδα.

Πρακτικά, η ασθένεια έχει διάφορα «οφέλη»: όταν είμαστε άρρωστοι αναγκαστικά ξεκουραζόμαστε, απαλλασσόμαστε για λίγο από διάφορες ευθύνες που μας βαραίνουν, αφηνόμαστε στα χέρια των άλλων, αποφεύγουμε άλλες καταστάσεις που μπορεί να μας δυσκολεύουν, φέρνουμε κοντά μας άτομα που μας έχουν λείψει ή «τιμωρούμε» κάποιους που μας «στεναχώρησαν».

Το ζήτημα

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μόνο η υποκρισία προς τους άλλους, αλλά η δικαιολογίες προς τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Επινοούμε δικαιολογίες, προκειμένου να μην δούμε το τι συμβαίνει πραγματικά μέσα μας. Θέλουμε να έχουμε καλή αυτοεικόνα και "παραχώνουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί". 


Η αυτοδικαιολόγηση κρύβει τον εγωισμό μας από τα δικά μας μάτια.


Αυτό σημαίνει αύξηση του υποσυνείδητού μας και όχι μείωση, όπως επιδιώκει ο εσωτερισμός. Το υποσυνείδητό μας διογκώνεται και αυτό που καταχωνιάσαμε μέσα μας θα μας ενοχλήσει όταν το δούμε στους άλλους. Γιατί;
Γιατί μας θυμίζει την κρυμμένη πλευρά του εαυτού μας, αυτή που δεν τολμήσαμε να αντικρίσουμε. Ο άλλος την φέρνει στην επιφάνεια και εμείς τρομάζουμε. 

Αρχίζουμε τότε την κριτική. Τις μάσκες δεν τις κατασκευάζουμε μόνο για τα μάτια των άλλων, αλλά κυρίως για τα δικά μας, προκειμένου - όπως έχει ειπωθεί - να έχουμε μάτια, αλλά να μην βλέπουμε.

Awesome Story . . . .what is love !

Husband comes home drunk and breaks some crockery,
vomits and falls down on the floor...
Wife pulls him up and cleans everything.

Next day wen he gets up he expects her to be really angry wid him....
He prays that they should not have a
fight..

He finds a note near the table...

"Honey..your favorite breakfast is ready on the table,
i had to leave early to buy grocery...
i'll come running back to you, my love.
I love you. "

He gets surprised and asks his son..,

'what happened last night..?

Son told...

"when mom pulled you to bed and tried removing your boots and shirt..you were dead drunk and you said......

"Hey Lady! Leave Me Alone...I am Married !!!..."

That's True Love...

Psychologists say:

1- If a person laughs too much, even at stupid things, he is lonely deep inside..
.
2- If a person sleeps a lot, he is sad..
.
3- If a person speaks less, but speaks fast, he keeps secrets..
.
4- If some 1 can't cry, he is weak..
.
5- If some 1 eats in an abnormal manner, he is tense..
.
6- If some 1 cries on little things, he is innocent & soft-hearted..
.
7- If some 1 becomes angry over silly or petty (small) things, it means he needs love.....


Try to understand people...

Ένα κλειδί για την ευτυχία είναι η υπομονή.

Κι αυτή κατακτάται με την πεποίθηση -που στην πορεία γίνεται γνώση- ότι όλα θα πάνε καλά, με την πίστη ότι υπάρχει ένα σχέδιο, που πολύ συχνά δεν συμβαδίζει με το σχέδιο που έχουμε σφηνωμένο στο κεφάλι μας ως το «σωστό σχέδιο». Δυστυχώς, αυτό εύκολα το ξεχνάμε, κι έτσι πολλοί από μας προσπαθούμε εναγωνίως να ελέγξουμε καταστάσεις για να λειτουργήσουν έτσι όπως «θα έπρεπε» να λειτουργήσουν, στον «τέλειο» χρόνο, με τον «ιδανικό» τρόπο!...

Ο νους θα επιδιώκει πάντα να αλλάζει τα πράγματα, εμείς απ'την άλλη χρειάζεται συνεχώς να επιεβαιώ-νουμε τον εαυτό μας ότι τα πράγματα εξελίσσονται έτσι ακριβώς όπως πρέπει να εξελιχθούν. Ο νους θέλει να πιστεύει ότι η αλλαγή των συνθηκών θα μας δώσει γαλήνη και ηρεμία. Ο νους θα επιμείνει ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε τα πράγματα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πρόκειται να μας δοθεί οποιαδήποτε εμπειρία ζωής παρά μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι γι'αυτήν, όταν θα βρούμε μέσα μας την εμπιστοσύνη, και θα αποκτήσουμε την αντίληψη ότι τα πράγματα κυλάνε έτσι όπως θα έπρεπε να κυλήσουν, στο δικό τους χρόνο, με τον δικό τους τρόπο.

Τότε μόνο μπορούμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τη ζωή μας.

Στην πραγματικότητα, όλοι μας είμαστε ικανοί να χαλαρώσουμε με τις συνθήκες αυτές που υπάρχουν τώρα στη ζωή μας, γνωρίζοντας ότι η βαθιά υπομονή και αυτό-αποδοχή θα μας δώσει την γαλήνη και την ψύχω-σωματική ίαση που ζητάμε.

Να βλέπεις

Να βλέπεις την αλήθεια γυμνή, να μην την αποφεύγεις, μη δραπετεύσεις, κοίταζε όλο και βαθύτερα μέσα της. Αυτό είναι το ξεκίνημα τής ευφυΐας, το ξεκίνημα τής επίγνωσης, το ξεκίνημα τής συνειδητότητας.

Σταμάτα πια με τις Αυταπάτες.

Κάθε πόνος είναι σπόρος φώτισης, επειδή ο πόνος σε σπρώχνει να αναζητήσεις τη σοφία. Μπορείς να πεις ότι ο πόνος σε οδηγεί στη φώτιση, μα δεν μπορείς να πεις ότι ο πόνος είναι η ίδια η φώτιση. Το σώμα και ο νους σου είναι το χωράφι. Ο πόνος είναι ο σπόρος, η σοφία είναι το κλαδί και η φώτιση ο καρπός. Ο Πόνος είναι Σπόρος Φώτισης, ο άνθρωπος που βλέπει τη ζωή σαν μια οργανική ενότητα αποδέχεται τον πόνο. Ο πόνος οού δημιουργεί την ανάγκη να αναζητήσεις την αλήθεια. Αλλιώς, θα βαριόσουν, θα κοιμόσουν, θα ήσουν σαν φυτό. Μην ανταγωνίζεσαι τον πόνο. Να νιώθεις ευγνωμοσύνη προς τον πόνο. Σε κρατάει σε εγρήγορση, σε κρατάει ξύπνιο και σε προκαλεί να βρεις τρόπο να τον ξεπεράσεις. «Bodhidharma, The Greatest Zen Master».

Ο Ύπουλος Πνευματικός Καρκίνος ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ

Ο αλαζόνας βρίσκεται πολύ ψηλά στην συνείδησή του, ίσως στο υψηλότερο σημείο της, αλλά πολύ χαμηλά στην συνείδηση των συνανθρώπων του.

Ο ατομισμός, η έπαρση, η υπεροψία και φυσικά η αλαζονεία είναι οι “αποχρώσεις” του ίδιου του εγωισμού του ανθρώπου.

Η αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μας, των αρετών ή των αδυναμιών μας. Είναι σκληρό γι’ αυτούς οι οποίοι θέλουν να διατηρούν “προσωπείο” συμπεριφοράς, είναι όμως ευλογία για όσους αγαπούν την αλήθεια.

Η Συγκέντρωση

Η Συγκέντρωση συμπυκνώνει όσα αποκτήσαμε με την Προσοχή. Η λειτουργία της είναι αντίθετη από αυτήν της Προσοχής. Δηλαδή, είναι η ικανότητα της συνείδησης να παραμένει σταθερά στο στόχο της όσο μεγαλύτερο χρόνο γίνεται, συμπυκνώνοντας το στόχο στο μικρότερο δυνατό χώρο.

Ο σοφός Ινδός Παταντζάλι (3ος αι.πΧ) την ορίζει ως εξής, στο έργο του «Γιόγκα Σούτρας»: «είναι η προσοχή που σταθεροποιείται πάνω σε ένα αντικείμενο». Η Α.Besant λέει ότι η συγκέντρωση «είναι το σταμάτημα των μεταβαλλόμενων τροποποιήσεων του νοητικού σώματος, το οποίο κρατιέται σε μία εικόνα, ώστε να μπορεί να την αναπαράγει τέλεια» ( με τη μεσολάβηση της Μνήμης και της Φαντασίας).

Με την προσοχή ο νους κατευθύνεται, μπαίνει σε εγρήγορση, έχουμε ένα άνοιγμα προς τα έξω. Με τη Συγκέντρωση έχουμε ένα κλείσιμο προς τα μέσα, ο νους εστιάζεται και συμπυκνώνει τη γνώση. Με τον Διαλογισμό η συνείδηση σταθεροποιείται.

Η προσοχή

Η προσοχή, η συγκέντρωση, η μνήμη, η φαντασία - Τα Τέσσερα Κλειδιά Ανάπτυξης της ΣυνείδησηςΗ Προσοχή μπορεί να οριστεί ως η κατεύθυνση και η διοχέτευση της συνείδησης με τρόπο ώστε στο μικρότερο δυνατό χρόνο να αντιλαμβάνεται τον περισσότερο χώρο, αντικείμενα, υποκείμενα και καταστάσεις του δεδομένου περιβάλλοντος.

Έτσι λοιπόν η πρώτη και αρχική φάση με την οποία ο ανθρώπινος ψυχισμός αποκτά πληροφορίες, γνώσεις , εμπειρίες: τα μέσα δηλαδή για τη δράση του. Η Προσοχή μπορεί να ασκηθεί με οποιαδήποτε από τις πέντε φυσικές αισθήσεις- ή με μερικές από αυτές συνδυασμένα- αν το αντικείμενο είναι εξωτερικό. Μπορεί να ασκηθεί νοητικά ( με εσωτερικές αισθήσεις-παραστάσεις) αν το αντικείμενο είναι εσωτερικό, όπως οι εικόνες της φαντασίας, οι σκέψεις και οι ιδέες γενικά. Τότε η εστία της συνείδησης φωτίζει κατά άμεσο και σκόπιμο τρόπο ένα σύνολο ψυχολογικών παραγόντων, οι οποίοι έτσι ωθούνται στο να απασχολήσουν την προσοχή μας. Η Προσοχή λοιπόν είναι η διοργάνωση της συνείδησης. Αν η συνείδηση είναι η κατοχή του εαυτού μας, τότε η προσοχή είναι το ψυχολογικό εργαλείο που επιτρέπει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας για να τον κατέχουμε.

Για να το καταλάβουμε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα από την τεχνική της φωτογράφησης. Η επιλογή του φωτογραφικού στόχου είναι ήδη πράξη προσοχής. Η Συνείδηση θα ήταν το φιλμ. Η εστίαση του φακού είναι η Προσοχή και η φωτογράφηση είναι η συνειδητοποίηση.

Η Προσοχή λειτουργεί βέβαια με κάποιους νόμους που μπορούμε να τους παρατηρήσουμε και να τους περιγράψουμε , αλλά δεν μπορούμε εύκολα να τους κυριαρχούμε. Έτσι είναι δύσκολο να διατηρήσουμε την προσοχή μας επί πολύ χρόνο. Επίσης υπάρχουν φυσιολογικοί ( κινητικοί, αναπνευστικοί , κυκλοφοριακοί κλπ) ψυχολογικοί και νοητικοί παράγοντες που βοηθούν την έναρξη της λειτουργίας της προσοχής όπως: η ικανότητα να συγκεντρώνεται κανείς σε μία μόνο ιδέα, η ικανότητα να αποκρούει κανείς τις ιδέες που δεν είναι σημαντικές, το ν΄απομονώνει ένα ορισμένο γεγονός και να το προσέχει. Οι σημαντικότεροι όμως από αυτούς τους παράγοντες στρέφονται γύρω από συναισθηματικές ρίζες: δηλ. προσέχω επειδή «μου αρέσει» και προσέχω γιατί «το θέλω», ή γιατί «πρέπει».

Η Προσοχή έχει στενή σχέση με τα ενδιαφέροντά μας, τα οποία διαιρούνται σε 2 κατηγορίες:α) το συνειδητό ενδιαφέρον, όταν θέλουμε ή πρέπει να προσέξουμε κάτι και β) το ασυνείδητο, που προέρχεται από τα αντικείμενα της αρεσκείας μας.

Τι χρειάζεται λοιπόν για να αποκτήσουμε μια περισσότερο σταθερή προσοχή, κυριαρχημένη από τη θέληση και χρήσιμη για τα ενδιαφέροντα του εαυτού μας ; Γενικά θα λέγαμε ότι χρειάζεται να ελέγχουμε τις αισθήσεις μας, που πάντα μας τραβούν προς τα έξω και εμποδίζουν με τα παραληρήματά τους να προσέχουμε αυτά που πρέπει .Χρειάζεται να δώσουμε περισσότερη σημασία στη βούληση παρά στον κατώτερο συναισθηματισμό, μέχρι να κατορθώσουμε να θέλουμε ότι πραγματικά πρέπει να θέλουμε, αφού ωριμάσουμε πνευματικά. Δεν πρόκειται όμως να εξαλείψουμε την συναισθηματικότητα, αλλά να τη συνδυάσουμε έξυπνα με τη Γνώση και τη Βούληση. Έτσι θα εναρμονιστεί με την πραγματική φύση μας και θα είναι υγιής.

Reality of fear :

Philosophy of Forrest Gump

There is not much not to like about the simple man from Alabama.  I think what a lot of people enjoy about Forest Gump is the goodness and honesty reflected in most everything he says and does.  And of course while the character of Forest Gump is based on a movie starring Tom Hanks and several other notable actors,  some of you who have watched the flick may have been touched in some way by the deep wisdom Forest Gump shared with the world.   He is an angel of a man, mending the broken spirit.

Indeed, for all of the simplicity and seemingly lack of depth of the Forest Gump character, one cannot help but realize that Forest touched on one of mankind’s greatest philosophical questions.  Namely is our life meant to follow down one path (i.e. destiny).  A life in which everything has been decided for us before we are even born.  Or is there a randomness about it all in such a way that we are just floating around on a breeze.  For those who have never seen the movie, well you really should go explore it because not only is this most fascinating of philosophical topics explored throughout in both thought provoking and light hearted ways, the movie is also full of many other Forest Gump wisdoms and quotes which we are most happy to share with you.

Famous Forest Gump Wisdoms & Quotes

1. “Dear God, make me a bird so I can fly far away from here” (Forest Gump’s girlfriend, Jenny)

2. “My Momma said, life is like a box of chocolates.  You never know what you are gonna get”

3.  “You have to do the best with what God gave you” (Forest’s  beloved mother)

4.  “I don’t know if we each have a destiny, or if we’re all just floating around accidental-like on a breeze, but I, I think maybe it’s both. Maybe both is happening at the same time.  Momma always said dying was part of life.” (Here is where Forest explores the riddle of destiny and free will.  His solution is interesting to say the least).

5.  “Anyway, like I was sayin’, shrimp is the fruit of the sea. You can barbecue it, boil it, broil it, bake it, saute it. Dey’s uh, shrimp-kabobs, shrimp creole, shrimp gumbo. Pan fried, deep fried, stir-fried. There’s pineapple shrimp, lemon shrimp, coconut shrimp, pepper shrimp, shrimp soup, shrimp stew, shrimp salad, shrimp and potatoes, shrimp burger, shrimp sandwich. That- that’s about it”. (This little pearl of wisdom was offered up by Forest Gump’s best friend, Bubba.  Later after the movie was released, the Bubba Gump restaurant and seafood chain was opened and remains open to this day).

6. “Stupid is as stupid does” (Hard to argue with that!)

7.  “When I got tired, I slept. When I got hungry, I ate. When I had to go, you know, I went.” (Clearly we have a young man who lived his live in the present, enjoying the simplicity of everyday life and doing everything possible to downsize anxiety and worry)

8. “My Mama always said you’ve got to put the past behind you before you can move on.”

9. “Mama said not to be taking rides from strangers”

10.  “Jenny, it looked like there were two skies one on top of the other. And then in the desert, when the sun comes up, I couldn’t tell where heaven stopped and the earth began. It’s so beautiful.”

11. T”here was Dallas, from Phoenix; Cleveland – he was from Detroit; and Tex… well, I don’t remember where Tex come from”

12. “Mama always said, God is mysterious”

Πως λειτουργούν οι μηχανισμοί άμυνας.

ΑΠΩΘΗΣΗ

Πρόσφορες για απώθηση είναι οι απαράδεκτες ερωτικές επιθυμίες-(όπως η επιθυμία να κάνεις έρωτα με τον γονιό σου). Άλλες για απώθηση είναι οι επιθετικές παρορμήσεις-(όπως να θέλεις να σκοτώσεις τον γονιό η τον αδελφό, η τον συγγενή σου). Τέλος οι ατελείωτες φαντασιώσεις που μας γεμίζουν ντροπή, φόβο, οι ενοχλητικές μνήμες. Με την απώθηση πρώτα ξεχνάμε κάτι και μετά ξεχνάμε ότι το ξεχάσαμε. Στην Ψυχοθεραπεία για παράδειγμα πολλές φορές δεν θέλουμε να πάμε γιατί φοβόμαστε ότι εκεί ίσως διηγηθούμε αυτό που θέλαμε να ξεχάσουμε .

Η ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ

Άρνηση είναι να μην αποδεχόμαστε τα πράγματα όπως είναι. Συχνά ασθενείς που μαθαίνουν πως τους απομένουν λίγες μόνον μέρες ζωής αρνούνται να το δεχτούν. Με την αντιστροφή της άρνησης πάμε ένα βήμα πάρα πέρα. Το σε μισώ πολλές φορές μπορεί να μετατρέπεται σε αγαπώ, το λυπάμαι να γίνεται χαίρομαι. Για παράδειγμα η σφοδρή επιθυμία κάποιου να είναι ακατάστατος μετατρέπεται μέσα του σε υπερβολική καθαριότητα. Ο Θυμός κάποιες φορές φτάνει στην υπερπροστασία. Ο μηχανισμός της άρνησης λέγεται αλλιώς και ψυχικός στρουθοκαμηλισμός

ΠΡΟΒΟΛΗ

Πολλές φορές δεν αντέχουμε ένα Συναίσθημα μας για κάποιον και τότε λέμε ότι εκείνος το έχει προς σε μας. Πχ. Δεν τον μισώ εγώ αλλά εκείνος με μισεί. Παράδειγμα. Ο ηθικός και σοβαρός σύζυγος που θέλει ν’ απατήσει την γυναίκα του, που βέβαια δεν μπορεί να το αποδεχτεί με τίποτε για τον εαυτό του, αρχίζει και κατηγορεί την σύζυγο του ότι εκείνη τον απατά.

ΜΟΝΩΣΗ

...θυμάμαι τα πάντα που συνέβησαν στην κηδεία του πατέρα μου, αλλά δεν έχω κανένα Συναίσθημα γι’ αυτά. Απομονώνω δηλαδή τα γεγονότα από τα συναισθήματα.

ΥΠΕΡΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ

Αυτόν τον μηχανισμό άμυνας τον χρησιμοποιεί το άτομο εκείνο που δεν αρνείται απλώς μια τάση του άλλα περνάει και στην αντίθετη της. Για παράδειγμα τα υπέρ ευγενή άτομα που τσακίζονται να εξυπηρετούν τους άλλους,ενώ κατά βάθος περιφρονούν τους πάντες, και νοιώθουν μια φοβερή επιθετικότητα γιαυτους. Αντίστοιχα είναι τα υπερσυντηρητικά άτομα που μισούν κάθε τι νεωτεριστικό γιατί τους ξυπνά μέσα τους δικές τους καταπιεσμένες επιθυμίες..Για παράδειγμα η φρίκη που τάχα ένοιωθαν οι Ναζιστές για τους θηλυπρεπείς άνδρες. Το 1934 σφάχτηκαν εκατοντάδες ομοφυλόφιλοι στην Γερμανία. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν αυτό που λέμε κρυφοομοφυλόφιλος.

ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ

Ο άνθρωπος δίνει υπερβολική σημασία σε ένα μέρος από χαρίσματα ενός ανθρώπου,και κλείνει τα μάτια του στα υπόλοιπα. Π.Χ ο ερωτευμένος που δεν έχει μάτια παρά για τον άγγελο του,που μπορεί να δουλεύει και σε κάποιο μπαρ ιδιαίτερων προτιμήσεων.

ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΗ

Εκλογίκευση ίσως είναι ο πλήρης ορισμός του Ψέματος. Τον χρησιμοποιούν κατεξοχήν οι Πολιτικοί. Οι εκλογικεύσεις είναι ψέματα τόσο επιτήδεια που μπορούμε λέγοντας τα να ξεγλιστρήσουμε άφοβα όχι μόνον από τους εαυτούς μας άλλα και από τους άλλους. Οι φράσεις «είναι για το καλό σου»,η «εγώ πονάω πιο πολύ από εσένα» περιγράφουν την εκλογίκευση. Δεν μπορώ να κρατηθώ και να μην αναφέρω τον σχιζοφρενή δολοφόνο κύριο Μπους που αιματοκύλισε το Ιράκ για το καλό τους.

Ο Μπρεχτ έχει ένα αποκαλυπτικό κείμενο για τους διπρόσωπους δημαγωγούς. Ακούστε το.................................

ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ

Ο καθένας μας στις πιέσεις της κοινωνικής του ζωής διαμορφώνει ηθικά απαράδεκτες παρορμήσεις. Αυτές τις ηθικά απαράδεκτες παρορμήσεις τις μετατρέπουμε σε κοινωνικά αποδεκτές. Η παρόρμηση της κλοπής μετατρέπεται σε καριέρα τραπεζικού. Η κραυγή μετατρέπεται σε τραγούδι. Η σφοδρή επιθυμία για βιασμό γίνεται αδιάκοπο φλερτ. Ο Ψυχαναγκασμός του ακρωτηριασμού ξαναβγαίνει στην επιφάνεια μέσα από την επιλογή κάποιου να γίνει χειρουργός.,.Με την μετουσίωση των απαράδεκτων παρορμήσεων μας γίνεται τελικά η ανθρώπινη πρόοδος.

πόνος .....

Ή επιθυμία για τά κτιστά πράγματα, σε συνδυασμό με της αισθήσεις, Μεταπίπτει σε ηδονή.
Ή αίσθηση, όταν κινηθεί με επιθυμία,
Προξενεί ηδονή, άφορο προσλάβει το αισθητό. Ή αισθησιακή ηδονή είναι ή μητέρα του διαχωρισμού.
Διαρρηγνύει την πρωταρχική Ενότητα, την τέλεια αγάπη.
Ή ηδονή των αισθήσεων είναι ή μητέρα τού θανάτου,
Και ό θάνατος μίας τέτοιας ηδονής είναι ό πόνος.

H πλαστή αλήθεια η πραγματικότητα και η συνείδηση .

Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος ο οποίος απέδειξε μαθηματικά ότι "η κακία είναι άγνοια"

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν εδώ και πολλά χρόνια ότι ο μέσος άνθρωπος ζει και αντιδρά 95% με το υποσυνείδητο και 5% με το συνειδητό.

Τα σχολεία Πανεπιστήμια κτλ δεν μας μαθαίνουν τον μηχανισμό με τον οποίο εμείς μόνοι μας θα διακρίνουμε την αλήθεια από το ψεύδος, αλλά μας μαθαίνουν έτοιμες γνώσεις-έννοιες τις οποίες κάποιοι άλλοι έχουν ορίσει γι εμάς, αυτό σημαίνει ότι οικειοποιούμαστε ξένες ιδέες άρα και ξένη προσωπικότητα.

Για την πραγματικότητα/αλήθεια όμως υπάρχει τρόπος να την προσεγγίσουμε, διότι μπορεί να λένε μερικοί ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική για τον καθένα ανάλογα τις γνώσεις και την νοημοσύνη του, παρόλα αυτά υπάρχει μια παγκόσμια πραγματικότητα/αλήθεια η οποία λειτουργεί απόλυτα μαθηματικά όπως άλλωστε και ολόκληρη η δημιουργία.

Ο μηχανισμός αυτός γίνεται ορατός από τα Πλατωνικά κείμενα, στα οποία ο Σωκράτης χρησιμοποιεί συγκεκριμένες μαθηματικές μεθόδους για την εύρεση της αλήθειας και τον ξεχωρισμό της από το ψεύδος! βασίζεται στο root των μαθηματικών δηλαδή το 0/1, αυτό που είπε αργότερα ο Αριστοτέλης ως "εξίσωση των αντιθέτων".

Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει ότι δεν ήταν δάσκαλος και ότι δεν δίδαξε ποτέ τίποτα κανέναν, δεν είχε μαθητές αλλά συνομιλητές, τι εννοούσε; ότι δεν έδωσε έτοιμη γνώση, αλλά έδειχνε τον τρόπο με τον οποίο ο συνομιλητής μόνος του θα δει τον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν), θα ξεχωρίσει το αόριστο από το ορισμένο, θα διακρίνει και θα ξεχωρίσει τις αντίθετες έννοιες που πριν είχε σε σύγχυση μέσα στο μυαλό του, οπότε και την αλήθεια από το ψεύδος.

Η επίπονη διαδικασία που υπέβαλε ο μαθητής στο να κοιτάξει μέσα στον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν) παραλληλίστηκε με τους πόνους της γέννας, η εύρεση της αλήθειας ως γέννεση και η μέθοδος αυτή του Σωκράτη ονομάστηκε "μαιευτική".

Εδώ μας αποκαλύπτουν οι πρόγονοι μας λίγο πολύ, ότι η ζωή μοιάζει σαν σπείρα, αν την κοιτάξεις από κάτοψη μοιάζει σαν κύκλος αλλά αν την κοιτάξεις από άλλη οπτική βλέπεις και τις διαβαθμίσεις της εξέλιξης (εξέλιξη="εκ του έλικος" δηλαδή DNA).

Ο Σωκράτης το πρώτο πράγμα που έκανε πριν ξεκινήσει μια συνομιλία ήταν να ορίζει τις έννοιες, διότι δεν ήταν δυνατόν να αποκαλούμε κάποιον ή κάτι "καλό" ή "κακό" εφόσον δεν γνωρίζουμε τι είναι "καλό" και τι "κακό". Με την μέθοδο των αντιθέτων (0/1) όριζε τις έννοιες, τις έκανε "reserved words", και προχωρούσε στην εύρεση της αλήθειας χρησιμοποιώντας και το If/else, δηλαδή έφτιαχνε το πρόγραμμα. Π.χ. δεν μπορεί κανείς να πει "ένας νάνος 3 μέτρων" διότι έχουμε ορίσει ότι ο νάνος είναι το πολύ 1 μέτρο και ο γίγας 3 μέτρα, οπότε "νάνος 3 μέτρα" είναι αντίθετες έννοιες άρα υπάρχει ψεύδος.

Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος ο οποίος απέδειξε μαθηματικά ότι "η κακία είναι άγνοια" διότι αν τα ανθρωποειδή που χρησιμοποιούν την κακία για να "ανέβουν" κοινωνικά και οικονομικά, κατανοήσουν την πραγματικότητα θα διακρίνουν ότι οι προσπάθειες τους είναι μάταιες, όχι στον υλικό κόσμο αλλά στον ευρύτερο νοητό ο οποίος κατ επέκταση επηρεάζει και τον υλικό.

Αν σήμερα λοιπόν αυτοί οι κάποιοι χρησιμοποιούν το υποσυνείδητο για να μας γεμίσουν λανθασμένες εικόνες εμείς αντιστεκόμαστε με την Σωκρατική λογική ευρέσεως της αλήθειας όπως υπάρχουν στα Πλατωνικά κείμενα.

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης ...

Γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε ;

Γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε ;

Με τη θλίψη και τον πόνο που επικρατεί στις ψυχές των συνανθρώπων μας, μόνο ένα παραμυθι θα μπορούσε να μας χαλαρώσει λίγο, ώστε να σκεφθούμε πως δεν χάνουμε τελικά και πολλά πράγματα.. Να ξανασκεφθούμε το Γραφικό...

¨Τί Θα Μπορούσε Ο Άνθρωπος Να Δώσει Σε Αντάλλαγμα Της Ψυχης Του¨....

Ας έρθουμε στο παραμύθι μας...Ζούσε κάποτε, τα παλιά χρόνια.. ένας βασιλιάς θλιμμένος που παραδόξως,είχε έναν υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο. Κάθε πρωί, αυτός ο υπηρέτης, ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας του το πρόγευμα, τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, και του έκανε αστείους μορφασμούς.

Στο πρόσωπό του υπήρχε πάντα ένα φωτεινό χαμόγελο, αλλά και όλη του η ζωή ήταν ήρεμη

και ευτυχισμένη. Κάποια μέρα ο βασιλιάς τον ρώτησε:

Ποιό είναι το μυστικό της χαράς σου.

Μα...δεν υπάρχει μυστικό Μεγαλειότατε.

Πως τολμάς να λες ψέματα σ´ εμένα. 

Πιστέψτε με Μεγαλειότατε, Δεν υπάρχει κανένα μυστικό.

Και πως τα καταφέρνεις και είσαι όλη την μέρα τόσο κεφάτος;

Μεγαλειότατε, η ζωή ήταν τόσο γενναιόδωρη μαζί μου. Η Λαμπροσύνη σας με

τιμά και με έχει στην υπηρεσία της. Με την γυναίκα μου και τα παιδιά μου

μένουμε σ´ ένα ωραίο σπίτι που μας παραχώρησε το παλάτι. Μας προσφέρετε

ρούχα και τροφή για όλους μας, δωρεάν εκπαίδευση στα παιδιά μου, επί πλέον

δε, η Μεγαλειότητα σας μου πληρώνει και ένα μικρό μηνιαίο επίδομα, που

ικανοποιεί τις μικροεπιθυμίες μας.

Πως να μην είμαι ευτυχισμένος..

Είναι αδύνατον να είναι κάποιος ευτυχισμένος

με αυτά που μου παρέθεσες.

Μα Βασιλιά μου σας παρακαλώ πιστέψτε με. Δεν σας κρύβω κάτι. Πως θα

μπορούσα άλλωστε. Δεν υπάρχει μυστικό.

Τον βασιλιά όμως... Του φαινόταν τόσο παράλογο ο

βαλές του να είναι τόσο ευτυχισμένος, ζώντας σε δανεικό σπίτι, τρώγοντας από τα περισσεύματα των αυλικών, φορώντας ρούχα από δεύτερο χέρι. Ετσι φώναξε τον πιο σοφό σύμβουλό του και του

διηγήθηκε την συζήτηση και την απορία του.

Πες μου άνθρωπε, γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι ευτυχισμένος;

Α, Μεγαλειότατε, επειδή προφανώς βρίσκεται έξω από τον κύκλο.

Γι’ αυτό είναι ευτυχισμένος..

Όχι μεγαλειότατε, γι αυτό.. δεν είναι δυστυχισμένος.

Δεν καταλαβαίνω. Δηλαδή όποιος είναι μέσα...στον κύκλο είναι δυστυχισμένος;

Εγώ είμαι δυστυχής διότι είμαι μέσα στον κύκλο;

Ακριβώς βασιλιά μου.

Και πως βγήκε;

Δεν μπήκε ποτέ.

Τι κύκλος είναι αυτός

και γιατί μας προκαλεί θλίψη;

Είναι ο κύκλος του.. ενενήντα εννέα.

Και πως λειτουργεί αυτός ο κυκλος;

Μεγαλειότατε είναι δύσκολο να σας τον εξηγήσω με λόγια, μπορώ όμως να σας

τον δείξω στην πράξη.

θα βάλω τον υπηρέτη σας στον κύκλο.

Πως δηλαδή.. θα τον σπρώξεις 

Δεν θα χρειαστεί βασιλιά μου. Αν βρει την ευκαιρία θα μπει μόνος του.

Και καλά, όταν μπει δεν θα δει ότι αυτό τον έκανε δυστυχισμένο, ώστε να βγει κατ´ ευθείαν;

Θα το αντιληφθεί, αλλά.. δεν θα θέλει να φύγει.

Δηλαδή μου λες ότι θα καταλάβει πως αν μπει στον κύκλο θα δυστυχήσει, αλλά παρ´ όλα αυτά ... δεν πρόκειται να ξαναβγεί;

Ακριβώς Μεγαλειότατε. Κανένας δεν θέλει να βγει από τον κύκλο του ενενήντα εννέα. Όσο και αν τον κάνει δυστυχισμένο. Θα μάθεις λοιπόν πως λειτουργεί ο κύκλος,

αλλά εσύ ...θα χάσεις έναν εξαίρετο υπηρέτη και το παλάτι έναν ...χαρούμενο άνθρωπο.

Πότε ξεκινάμε;

Σήμερα το βράδυ βασιλιά μου. Θα περάσω να σε πάρω. Θα έχεις ετοιμάσει ένα

σακί με.. ενενήνταεννέα φλουριά. Ούτε ένα περισσότερο, ούτε ένα λιγότερο.

Πράγματι, την νύχτα ο σοφός πέρασε να πάρει τον βασιλιά. Πήγαν μαζί στο

σπιτάκι του υπηρέτη, στην άκρη της αυλής του παλατιού, κρύφτηκαν και περίμεναν να ξημερώσει.

Μόλις αχνοφέγγισε και άναψε στο δωμάτιο ένα κερί, ο

σοφός έβαλε στο σακούλι ένα μήνυμα που έλεγε:

Ο Θησαυρος Ειναι Δικος Σου. Ειναι Βραβειο Επειδη Εισαι Ξεχωριστος Ανθρωπος.

Απολαυσε Τον. Μην Πεις Σε Κανεναν Πως Τον Βρηκες.

Έδεσε το σακί στην πόρτα του υπηρέτη, χτύπησε δύο φορές και έτρεξε να

ξανακρυφτεί. Όταν υπηρέτης βγήκε ξαφνιασμένος, ο βασιλιάς παρακολουθούσε

πίσω από έναν θάμνο. Τον είδε να διαβάζει το μήνυμα και να ανοίγει το πουγκί.

Είδε την έκπληξη στο πρόσωπό του, το αρχικό φόβο, την καχύποπτη, ερευνητική ματιά μήπως ήταν κανένας τριγύρω.

Τον είδε να σφίγγει το πουγκί

στην αγκαλιά του, να ανοίγει το πουκάμισο και να το βάζει στο στήθος του,

να χώνεται γρήγορα σπίτι του. Μόλις άκουσαν την κλειδαριά να διπλο-αμπαρώνει, ο βασιλιάς με τον σοφό πλησίασαν στο παράθυρο για να

κατασκοπεύσουν. Ο υπηρέτης είχε ρίξει στο πάτωμα τα πιατικά που ήσαν στο τραπέζι, αφήνοντας μόνο το κερί. Καθισμένος σε μια καρέκλα άδειαζε το

περιεχόμενο. Τα μάτια ήταν γουρλωμένα, κόντευαν να βγουν έξω από τις κόγχες.

Ήταν φανερό δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Ένα βουνό από χρυσά φλουριά. Ένας θησαυρός. Όλος δικός του. Αυτός που δεν είχε ποτέ ως τώρα στην ζωή ακουμπήσει έστω ένα χρυσό φλουρί, τώρα είχε ένα μικρό βουνό από αυτά. Δικά του. Άρχισε να τα χαζεύει και να τα κάνει στίβες. Τα κοίταζε πως άστραφταν στο φως του κεριού και χαζογελούσε. Τα συγκέντρωνε, τα σκόρπιζε για να ακούει το κουδούνισμά τους. Και όλο χαμογελούσε. Παίζοντας άρχισε να τοποθετεί σε στίβες των δέκα. Μια δεκάδα, δύο δεκάδες, τρείς, τέσσερις, πέντε, έξι...

Ταυτόχρονα έκανε και το άθροισμα. Πενήντα, εξήντα, εβδομήντα,

ογδόντα, ενενήντα, εκατ...που είναι το τελευταίο; Ξαναμετρά μία μία τις στίβες να βρει το λάθος, τίποτα. Τα στήνει σε κολώνες, την μία δίπλα στην άλλη, μήπως κάποια προεξέχει...

Τίποτα. Η τελευταία κολώνα ελλειμματική. Μόνο

εννέα φλουριά. Κοιτάζει ερευνητικά το τραπέζι, σηκώνει το κερί, γυρίζει το

μέσα έξω στο σακούλι...Τίποτα. Γονατίζει και αρχίζει να ψάχνει στο πάτωμα.

Δεν μπορεί τα φλουριά επρεπε να είναι εκατό.

Δεν είναι δυνατόν, μονολογούσε όσο έψαχνε. Κάπου πρέπει να μου έπεσε...κάπου πρέπει να είναι.

Με λήστεψαν! Αλήτες! Κερατάδες! Με κλέψανε!

Γονατισμένος κοιτούσε πάνω στο τραπέζι, έβλεπε τις κολώνες με τα φλουριά

και αισθανόταν πως κάτι του είχε διαφύγει. Δεν μπορεί, κάπου έκανε λάθος.

Αδύνατον η μία κολώνα να είναι κουτσή. Αλλά το φλουρί που έλειπε, πουθενά.

Τελικά σαν να το πήρε απόφαση. Ενενήντα εννέα φλουριά, είναι πολλά λεφτά...συλλογίστηκε.

Μπορώ να ζήσω την υπόλοιπη ζωή σαν

άρχοντας...συνέχισε. Αλλά δεν είναι στρογγυλός αριθμός.... Το εκατό, μάλιστα, είναι στρογγυλός αριθμός.

Τώρα μου λείπει ένα.

Ο βασιλιάς και ο σοφός σύμβουλος κοιτούσαν από το παράθυρο. Το πρόσωπο του υπηρέτη δεν ήταν το ίδιο.

Ήταν σκεπτικός, σκυθρωπός με χείλη στενά,

τραβηγμένα. Με μάτια μισόκλειστα έξυνε το κεφάλι του. Κάτι σκεπτόταν. Μάζεψε τα φλουριά στο σακούλι και κοιτάζοντας καχύποπτα ολόγυρα, το έκρυψε προσεκτικά, όσο πιο αθόρυβα μπορούσε πίσω από ένα σωρό καυσόξυλα. Ύστερα πήρε χαρτί και μολύβι και κάθισε να κάνει λογαριασμούς.

Πόσο καιρό πρέπει να κάνω οικονομίες, ώστε να αποκτήσω και το εκατοστό φλουρί..

Ο υπηρέτης μιλούσε μόνος, παραμιλούσε ασυναίσθητα. Θα βρω και δεύτερη δουλειά, θα δουλέψω σκληρά

για ένα διάστημα, μέχρι να το κερδίσω.

Μετά όμως ε...άραγμα.. Ναι, με εκατό φλουριά, μπορεί ένας άνθρωπος να

μην δουλεύει. Μπορεί να ζει δίχως σκοτούρες. Είσαι πλούσιος! Είσαι άρχοντας!

Δεν υπάρχει λόγος να δουλεύεις. αγόρι μου! Τελείωσε τους υπολογισμούς του.

Αν δούλευε σκληρά κι έβαζε στην άκρη όλο το μηνιάτικο του και ότι έξτρα χρήματα έπαιρνε,

σε πέντε το πολύ έξι χρόνια θα μπορούσε να

αγοράσει ένα χρυσό φλουρί.

Έξι χρόνια είναι πάρα πολλά, μονολόγησε. Θα μπορούσα όμως να βάλω και την

γυναίκα μου να δουλέψει. Κάποια δουλειά θα βρει να κάνει στην πολιτεία. Θα μπορούσε να καθαρίζει σπίτια.

Αλλά κι εγώ, πέντε η ώρα τελειώνω από το

παλάτι. Μπορώ να κάνω το βοηθό σε κανένα μάστορα, δύο τρεις ώρες μέχρι να νυχτώσει.

Ξαναπιάνει το μολύβι και αρχίζει πάλι τους υπολογισμούς. Με την έξτρα δουλειά τη δική του

και την συνεισφορά της γυναίκας του θα μάζευε τα

χρήματα για το φλουρί σε τρία χρόνια. Εξακολουθούσε να είναι πολύς, πολύς καιρός.

Ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάποιες οικονομίες. Να πουλήσουμε ας πούμε λίγο από το φαγητό.

Έτσι κι αλλιώς το πολύ φαί, κακό κάνει. Άσε που

μια και είναι τζάμπα, το χουμε παρακάνει. Και τα χειμωνιάτικα παπούτσια. Τι χρειάζονται..

Μπαίνει η Άνοιξη. Έρχονται ζέστες. Και τα επανωφόρια μπορώ να το πουλήσω. Να πουλήσω...

Να πουλήσω...Πρέπει να γίνουν θυσίες. Άλλωστε θα

πιάσουν τόπο. Σε δύο χρονάκια το πολύ θα αγοράσουμε το φλουρί που μας

λείπει και μετά...ποιός μας πιάνει μετά. Θα είμαστε πλούσιοι. Ότι μας γυαλίζει θα το αγοράζουμε.

Αυτό είναι. Δύο χρόνια στο τούνελ και μετά...

Ο βασιλιάς και ο σύμβουλος γύρισαν στο παλάτι. Ο Υπηρέτης Είχε Μπει Στον Κύκλο Του Ενενήντα Εννέα.

Τους μήνες που ακολούθησαν, ο υπηρέτης έβαλε σε εφαρμογή τα σχέδια που είχε

αποφασίσει εκείνο το πρωινό. Δούλευε πολύ, κουραζόταν, κακοκοιμόταν, αλλά

επέμενε στην απόφασή του. Ένα πρωινό, μπήκε με το πρωινό στο δωμάτιο του βασιλιά, αργός, κακόκεφος, αμίλητος, όπως συνήθιζε τελευταία.

Μα καλά, τί έπαθες εσύ, ρωτά τάχα ανήξερος ο βασιλιάς.

Μια χαρά είμαι Μεγαλειότατε. Θέλετε τίποτε άλλο;

Μέρες έχω να σ´ ακούσω να τραγουδάς. Σου συμβαίνει κάτι;

Αν δεν κάνω λάθος, η δουλειά μου είναι σας σερβίρω και να σας βοηθώ να ντυθείτε.

Δεν κάνω τη δουλειά μου; Την κάνω και μάλιστα άψογα, συνέχισε.

Δεν με προσλάβατε για γελωτοποιό ούτε για τραγουδιστή.

Μετά από μερικούς μήνες, ο βασιλιάς έδιωξε τον υπηρέτη από το παλάτι. Δεν είναι ευχάριστο να περιβάλλεσαι από κακόκεφους, υπαλλήλους.

Το παραμύθι τέλειωσε και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι οτι εσύ, εγώ ... όλοι μας έχουμε εκπαιδευθεί σε μιαν ηλίθια ιδεολογία...Πάντα κάτι μας λείπει για να νοιώθουμε ευτυχισμένοι...πλήρεις..

Πάντοτε Κάτι Μας Λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι, και ατυχώς Μόνο Αν Είσαι Ικανοποιημένος

μπορείς να απολαύσεις ο,τι έχεις.

Γι αυτό, εκπαιδευτήκαμε απ τους κρατούντες, πως τάχα η ευτυχία θα έλθει όταν ολοκληρώσουμε

αυτό που μας λείπει...Και επειδή Πάντα Κάτι Λείπει, ξαναγυρίζουμε στην αρχή

και δεν απολαμβάνουμε ποτέ την ζωή...

Τι θα συνέβαινε όμως, αν αλλάζαμε προοπτική, ξεκολλούσαμε τον νού μας απ την ύλη, το χρήμα, τις επενδύσεις, τα πολλά σπίτια, τα ταξίδια, την άνεση, την πολυτέλεια, τις ηδονές των αισθήσεων, την δόξα και την αναγνώριση των άλλων, και ζητούσαμε την...  φώτιση..κι  ερχόταν στις ζωές μας η αλλαγή κι η απλότητα... και αντιλαμβανόμαστε, ξαφνικά,

ότι τα... ενενήντα εννιά φλουριά μας είναι το

100% του θησαυρού μας...

Ότι Δεν Μας Λείπει Τίποτα, κανένας δεν μας έκλεψε τίποτα...

Το εκατό δεν είναι καθόλου πιο στρογγυλός αριθμός από το ενενήντα εννιά...

Ότι αυτό, είναι μόνο μια παγίδα, ένα δόλωμα για να σέρνουμε το κάρο, κουρασμένοι, κακόκεφοι,

δυστυχείς και συμβιβασμένοι..

Μια παγίδα για να μην σταματήσουμε ποτέ.. να σπρώχνουμε και να μείνουν όλα όπως έχουν.

Αιωνίως τα ίδια...

Πόσα θα άλλαζαν αν μπορούσαμε να απολαύσουμε τους ¨θησαυρούς¨ μας, έτσι ακριβώς όπως είναι.

Έτσι ακριβώς όπως τους κατέχουμε..με καθαρή ψυχή...χωρίς λογισμούς... χωρίς κακίες και μωροφιλοδοξίες...χωρίς πίκρα και ¨γιατί¨..

Γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε ;

Πηγή: από το βιβλίο του Αργεντίνου Χόρχε Μπουκάι, "Να σου πω μια Ιστορία"