Έχω κατάθλιψη. Πώς μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου;

Αν έχεις κάποια καταθλιπτική διαταραχή είναι πιθανό να νιώθεις εξαντλημένος, αβοήθητος, ότι δεν αξίζεις σαν άνθρωπος, ότι δεν υπάρχει ελπίδα για σένα. Τέτοιες αρνητικές σκέψεις και αισθήματα ίσως σε κάνουν να νιώσεις ότι παραιτείσαι από τη ζωή. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσεις ότι αυτές οι αρνητικές απόψεις είναι μέρος της κατάθλιψης και δεν αντικατοπτρίζουν με ορθότητα την κατάσταση. Ο αρνητικός τρόπος σκέψης εξασθενεί όσο προχωρά η θεραπεία. Στο μεσοδιάστημα αυτό καλό θα είναι να έχεις υπ' όψιν σου τα εξής:

- Μην θέτεις δύσκολους στόχους και μην αναλαμβάνεις μερίδιο ευθύνης μεγαλύτερο από αυτό που σου αναλογεί.

- Να 'σπας' μεγάλα καθήκοντα σε μικρότερα και να θέτεις προτεραιότητες. Ό,τι καταφέρνεις είναι σημαντικό.

- Προσπάθησε να είσαι με άλλους ανθρώπους και βρες κάποιον που θα μπορείς να εμπιστεύεσαι. Είναι καλύτερο από το να είσαι μόνος.

- Να συμμετέχεις σε δραστηριότητες που ίσως σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα.

- Η ήπια σωματική άσκηση, μία ταινία στον κινηματογράφο, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, η συμμετοχή σε θρησκευτικές, κοινωνικές ή άλλες δραστηριότητες μπορεί να σε βοηθήσουν.

- Η διάθεσή σου θα βελτιωθεί σταδιακά, όχι αμέσως. Θα σου πάρει χρόνο να νιώσεις καλύτερα.

- Συνιστάται να αναβάλλεις σημαντικές αποφάσεις, μέχρι να περάσει η κατάθλιψη. Πριν αποφασίσεις να κάνεις μία σημαντική αλλαγή -π.χ. αλλαγή δουλειάς, γάμος, διαζύγιο- συζήτησέ το με ανθρώπους που σε γνωρίζουν καλά ώστε να έχεις μία περισσότερο αντικειμενική εικόνα της κατάστασης.

- Σπάνια οι άνθρωποι "ξεφεύγουν μονομιάς" από την κατάθλιψη. Μπορούν όμως να αισθάνονται όλο και καλύτερα, κάθε μέρα που περνά.

- Να θυμάσαι ότι ο ρεαλιστικός τρόπος σκέψης θα αντικαταστήσει τον αρνητικό, ο οποίος είναι μέρος της κατάθλιψης.

- Άσε την οικογένεια και τους φίλους σου να σε βοηθήσουν.

- Να θυμάσαι: η κατάθλιψη σε κάνει να έχεις αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό σου, τον κόσμο, το μέλλον, τους ανθρώπους που βρίσκονται στη ζωή σου. Οι αρνητικές σκέψεις δεν είναι ρεαλιστικός τρόπος να σκέφτεσαι τα πράγματα. Είναι σαν να βλέπεις τον εαυτό σου, τον κόσμο και το μέλλον μέσα από μία ομίχλη αρνητισμού. Μην δέχεσαι τις αρνητικές σου σκέψεις σαν αληθινές. Είναι μέρος της κατάθλιψης και θα εξαφανιστούν όταν η κατάθλιψή σου ανταποκριθεί στη θεραπεία. Αν η αρνητική και χωρίς ελπίδα οπτική που έχεις για το μέλλον σε οδηγήσει σε σοβαρές σκέψεις αυτοκτονίας, να μιλήσεις οπωσδήποτε στον ειδικό που σε παρακολουθεί και να ζητήσεις τη βοήθειά του. Η αυτοκτονία θα είναι μία μη αναστρέψιμη πράξη που θα βασίζεται στις μη ρεαλιστικές απαισιόδοξες σκέψεις σου. Κάνε μία λίστα με τηλέφωνα συγγενών και φίλων που εμπιστεύεσαι, γιατρών και θεραπευτών, γραμμών SOS, και επικοινώνησε αμέσως μόλις αρχίσεις και σκέφτεσαι το ενδεχόμενο να βάλεις τέλος στην ζωή σου.

- Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχεις μία σωστή εξέταση και διάγνωση από κάποιον ειδικό, και να ακολουθήσεις την κατάλληλη θεραπεία. Ίσως πιστεύεις ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις μόνος την κατάθλιψη από την οποία πάσχεις. Αυτό είναι αλήθεια ότι μπορεί να συμβεί. Ωστόσο είναι σημαντικό να γνωρίζεις τα εξής:
- η θεραπεία, νωρίς, μπορεί να προλάβει την κατάθλιψη από το να γίνει σοβαρή ή χρόνια.

- Ο κίνδυνος για αυτοκτονία είναι μεγαλύτερος στους ανθρώπους που δεν έχουν κάποιας μορφής θεραπεία. Με την θεραπεία οι σκέψεις αυτοκτονίας αντιμετωπίζονται ασφαλέστερα.

- Όταν κρίνεται απαραίτητη η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, η φαρμακευτική θεραπεία συνήθως φέρει βελτίωση από τον πρώτο μήνα.

- Η θεραπεία μπορεί να προλάβει νέα επεισόδια κατάθλιψης.

Όποιος δεν έχει κρίση, αφήνεται στο έλεος άλλων.

Η ευφυΐα είναι η σύζυγος, η φαντασία είναι η ερωμένη και η μνήμη είναι η υπηρέτρια συνήθιζε να λέει ο Βικτόρ Ουγκό.

Σκεφτείτε θετικά

Οι σκέψεις μας έχουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της διάθεσης μας. Η τάση στο να βλέπουμε περισσότερο την αρνητική μεριά των πραγμάτων παρά τα υπόλοιπα, μπορεί να φτάσει στο σημείο που να απομακρύνει κάθε χαρά από τη ζωή μας. 

Είναι όμως πολύ σημαντικό, ο καθένας από εμάς, να αναπτύξει τεχνικές αυτογνωσίας που θα του επιτρέπουν να ελέγχει τις σκέψεις του και κατά συνέπεια τη διάθεση του. Ένα τέτοιο επίτευγμα έχει πολλά να μας προσφέρει παράλληλα με την προστασία από την κατάθλιψη στα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο από αυτήν.

Για να επιτύχουμε τον έλεγχο των αρνητικών σκέψεων που μπορούν να μας παγιδεύουν σε ένα φαύλο κύκλο κατάθλιψης, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μπορούμε να αναγνωρίζουμε εκείνους τους διαλογισμούς που τεχνητά μας δημιουργούν πλάνη οδηγώντας μας βαθύτερα στην κατάθλιψη.

Αναγνωρίζοντας τον αρνητικό τρόπο σκέψης, είναι δυνατόν να επεμβαίνουμε έγκαιρα, να το διορθώνουμε ακόμα και εμείς οι ίδιοι στη γένεση του (αυτοβοήθεια), διακόπτοντας έτσι το φαύλο κύκλο που οδηγεί στην κατάθλιψη.

Το θαύμα της αγάπης και της θέλησης!

«Στο 1ο Γυμνάσιο Θέρμης Θεσσαλονίκης τους δικαίωσα όλους. Κάθε μέρα ήμουν και καλύτερος, αλλά το ΚΔΑΥ με παρέπεμψε υποχρεωτικά σε ειδικό σχολείο που δεν ήθελα να πάω».

Μιλάει τέσσερις γλώσσες, παίζει τρία μουσικά όργανα, δημιουργεί ψηφιδωτά, είχε όνειρο να τελειώσει το Λύκειο, αλλά με την αξιολόγηση του Κέντρου Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης (ΚΔΑΥ) του έκοψαν τα φτερά. Ομως, εκείνος δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει τη ζωή του. Aφού ο Ιωακείμ Φροσύνης νίκησε το σύνδρομο Down, όλα τα άλλα μοιάζουν εύκολα…

ΑΛΗΘΕΙΑ

Σε όλη σου την ζωή να σέβεσαι την αλήθεια τόσο πολύ, ώστε τα λόγια σου να είναι πιο αξιόπιστα από τους όρκους των άλλων.

Οι ψεύτες το μόνο κέρδος που έχον είναι να μην τους πιστεύουν ακόμα και όταν λένε αλήθεια.

Όταν ρώτησαν τον Αγησίλαο ποια από τις δύο αρετές είναι καλύτερη, η ανδρεία ή η δικαιοσύνη, είπε πως η ανδρεία δεν χρησιμεύει σε τίποτε, αν δεν συνοδεύεται από δικαιοσύνη. Αν όλοι γίνονταν δίκαιοι, δεν θα χρειάζονταν πια η ανδρεία.

Εκείνος που θέλει να γίνει άριστος, δεν πρέπει να αγαπά περισσότερο τον εαυτό του, ούτε τα δικά του, αλλά τα δίκαια (Πλάτων).
Όποιος, ενώ είναι άδικος, έχει την ικανότητα να πείθει χρησιμοποιώντας σωστά λόγια, αξίζει μεγαλύτερη τιμωρία, γιατί με τα όμορφα λόγια σκεπάζει το άδικο και κάνει πανούργες πράξεις (Ευριπίδης).
Μπροστά στο δίκαιο να μην βάζεις σε ανώτερη μοίρα ούτε τα παιδιά σου, ούτε την ζωή σου, ούτε τίποτα άλλο.

Η μόρφωση δεν προέρχεται από την πολυμάθεια που πιθανόν να έχει, αλλά κατά πόσον έχει απαλλαγεί από τα πάθη του, το να έχει διαβάσει κανείς πολλά βιβλία και να έχει πχ πάρει χαρτί πανεπιστημίου το ονομάζανε «πολυμάθεια». Μόρφωση ονομάζανε την διαδικασία που υποβάλανε τον εαυτό τους κάποιοι που από την κατάσταση της αμορφωσιάς να γίνουν Μορφωμένοι, δηλ. να μορφοποιήσουν τον πνευματικό εαυτό τους από ζώο σε άνθρωπο.

Ένας ψεύτης ασφαλώς είναι και υποκριτής

Εάν για μια μέρα προσπαθήσουμε να λέμε μόνο την αλήθεια, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο. Ίσα ίσα, μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε και καλύτερα! Πιο ήρεμοι με τον εαυτό μας και τη συνείδηση μας.

Λέμε ψέματα για να καλύψουμε τις αδυναμίες μας, για να χειριστούμε τους ανθρώπους, επειδή μας βολεύει, ή ακόμα για να τους «προστατέψουμε». Το πρόβλημα με τον εαυτό μας είναι ότι βρίσκουμε πολλές δικαιολογίες που υποστηρίζουν την άποψη ότι τα ψέματα χρειάζονται.

Είναι τα «κατά συνθήκη ψεύδη». Όλα αυτά τα λέμε στον εαυτό μας, εκτός από την αλήθεια, δηλαδή ότι είμαστε ΨΕΥΤΕΣ! Ένας ψεύτης ασφαλώς είναι και υποκριτής. Είναι και δειλός. Ενδεχομένως είναι και κλέφτης. Ο ψεύτης δεν θέλει να του λένε οι άλλοι ψέματα, θέλει να βολεύεται μόνο αυτός. «Πες μου τι φίλους έχεις για να σου πω τι άνθρωπος είσαι», λέει η ρήση. 

Ο ψεύτης βέβαια θα έλξει γύρω του ανθρώπους όμοιους με αυτόν. Δηλαδή τους ψεύτες. Αυτοί θα γίνουν φίλοι του και ασφαλώς θα του πουν ψέματα. Θα πάθει ακριβώς αυτό που δεν του αρέσει, που το κάνει όμως στους άλλους.

Πολλοί άνθρωποι, όταν καταφεύγουν συχνά στο ψέμα, υποφέρουν αργότερα από τύψεις και μετανιώνουν (άραγε, ειλικρινά;) για την πράξη τους. Αντίθετα, οι συστηματικά ειλικρινείς καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια στην αρχή για να ξεπεράσουν το άγχος ότι μπορεί να μη γίνουν αποδεκτοί, μακροπρόθεσμα όμως είναι πιο ήρεμοι και ισορροπημένοι.

Ένα ταξίδι στο χρόνο η ζωή μας

Ταξιδεύοντας θα χρειαστεί να ξεπεράσεις εμπόδια
Να παλέψεις με Κύκλωπες, να κολυμπήσεις σαν ναυαγός σε φουρτουνιασμένες θάλασσες
Θα κουραστείς, θα λυγίσεις θα πέσεις, θα σηκωθείς.π
Η ζωή είναι ωραία και αξίζει να τη ζήσεις, όταν της δώσεις πλούσιο περιεχόμενο
Από εσένα εξαρτάται..
'Eχει νόημα να έχεις κουράγιο, δύναμη, επιμονή, θάρρος, να ξεπερνάς τις δυσκολίες και να συνεχίζεις. Στις δύσκολες στιγμές όταν θα σε κυριεύουν συναισθήματα, μοναξιάς, απογοήτευσης, απόγνωσης. Μην το βάζεις κάτω ποτέ. Πάντα μετά από κάθε μπόρα θα ξεπροβάλει ήλιος ζεστός και λαμπρός για να φωτίζει το ταξίδι σου στο χρόνο.

Μπροστά στην αποτυχία

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, έχουμε ανάγκη, πρώτα πρώτα, να «πενθήσουμε» την εικόνα που είχαμε για τον εαυτό μας πριν συμβεί το «κακό» που μας συνέβη.

Δίπλα στον αλήτη φιλόσοφο Ζορμπά, ο αφηγητής- ήρωας του βιβλίου καταφέρνει να αναγνωρίσει την σπίθα της ελευθερίας που κουβαλάει –πάντα- μαζί της η αποτυχία. Την ελευθερία της αλλαγής.

Δεν είμαστε όμως όλοι Ζορμπάδες ούτε έχουμε καν την ευκαιρία στη ζωή μας να γνωρίσουμε ανθρώπους σαν τον Ζορμπά. Αντίθετα μάλιστα. Η άποψη που επικρατεί και που θέλοντας και μη ο καθένας από μας έχει αφομοιώσει, είναι ότι στη ζωή είναι σημαντική η επιτυχία, η νίκη, η συνεχής και αδιάκοπη εξέλιξη προς τα εμπρός, ει δυνατόν χωρίς πτώσεις, παύσεις ή πισωγυρίσματα. Η έννοια της επιτυχίας είναι σχεδόν ταυτισμένη με την έννοια της ευτυχίας ενώ αντίθετα η αποτυχία θυμίζει δυστυχία, μιζέρια, κατάντια. Σε μεγάλο βαθμό είναι έτσι. Η αποτυχία μας θυμίζει τα λάθη, την αδυναμία, την ανεπάρκεια μας και γι’ αυτό, όταν μας συμβαίνει μας γεμίζει δυσάρεστα συναισθήματα.

Μπροστά στην αποτυχία έχουμε καταρχήν να παλέψουμε με τον πόνο, την απογοήτευση, το θυμό, τη ματαίωση, την απόγνωση, την ντροπή, το φόβο. Η αυτοεκτίμηση μας δέχεται ένα γερό πλήγμα. Είτε πρόκειται για μια αποτυχία καθαρά συναισθηματική -όπως η διάλυση μιας σχέσης- είτε επαγγελματική, αυτό που συμβαίνει είναι ότι κάτι που επιθυμήσαμε, αγαπήσαμε ίσως και προσπαθήσαμε γι’ αυτό, το βλέπουμε μπροστά μας να ναυαγεί. Αυτό μας πληγώνει πολύ και βαθιά, κλονίζει την πίστη στις ικανότητες και τις επιλογές μας, σε ολόκληρο τον εαυτό μας.

Σε μια τέτοια στιγμή από πού θα μπορούσαμε λοιπόν να αντλήσουμε τη δύναμη για να μεταμορφώσουμε την κλονισμένη μας πίστη σε λαχτάρα για κάτι καινούργιο και την «καταστροφή» σε μάθημα ζωής που θα μας κάνει να θέλουμε να προχωρήσουμε παρακάτω.

Η αποτυχία

Η αποτυχία δεν έρχεται πάντα κάνοντας θόρυβο και γκρεμίζοντας τα πάντα στο πέρασμα της. Πολλές φορές είναι σιωπηλή και προσπαθεί να περάσει απαρατήρητη. 

Το πρώτο βήμα για να μην πάνε χαμένες οι ευκαιρίες που κρύβει μια αποτυχία είναι να αναγνωρίσουμε και να παραδεχτούμε ότι αποτύχαμε, ότι δηλαδή δεν έχει πια νόημα να προσπαθούμε για να καταφέρουμε κάτι. 

Όποιος γραπώνεται με νύχια και με δόντια σε μια «τελειωμένη» σχέση, όποιος δεν θέλει να δει ότι τα επαγγελματικά του σχέδια δεν ευοδώνονται, όποιος προσπαθεί με το αλκοόλ, το φαγητό, την πολλή δουλειά να κάνει ότι δεν βλέπει, στερεί από τον εαυτό του την ευκαιρία να επωφεληθεί από τα λάθη, τις ατυχίες, τα στραβοπατήματα του.

Το ένα ψέμα, φέρνει το άλλο

Ψέμα είναι μια πρόταση που λέγεται από κάποιον με σκοπό να πείσει το κοινό του ότι είναι αληθής, ενώ ο ίδιος συνειδητά γνωρίζει (ή πιστεύει) ότι η πρόταση είναι αναληθής.
Πόνος, φόβος, έλλειψη εμπιστοσύνης, μίσος, απόρριψη, αποστροφή και πολλά άλλα. Η καρδιά δονείται από αρνητικά συναισθήματα.

Το πρώτο βήμα για να απομακρύνει κανείς το ψέμα από τη ζωή του είναι να ρωτήσει και να απαντήσει πόσα ψέματα λέει καθημερινά στον εαυτό του.
Επόμενο βήμα: η συγχώρεση. Συγχωρούμε τον εαυτό μας για όσα ψέματα του έχουμε πει και μετά συγχωρούμε και όλους όσους μας έχουν κάνει το ίδιο. Το ψέμα δεν έχει να κάνει με εμάς. Δεν είναι πως δε μας αγαπούν. Απλώς δε ξέρουν πώς να αγαπούν πραγματικά τον εαυτό τους. Δε γνωρίζουν πως δε χρειάζεται κανένα ψέμα για να τους θαυμάσουμε, για να τους αγαπήσουμε, δεν κατανοούν πως αν σου πουν πως είμαι ερωτευμένος με άλλη σε απελευθερώνουν.

Τελευταίο βήμα: η ΑΓΑΠΗ. Αρχικά αγάπη για εμάς και μετά αγάπη για αυτούς που μας έχουν πει ψέματα. Είναι το φάρμακο για να γιατρευτούν οι πληγές.
Ξεχνώ, επειδή συγχωρώ και αγαπώ και προχωρώ μπροστά με την αγάπη στην καρδιά μου
H αλήθεια... Είναι λυτρωτική...

«Ή τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβο»

Φοβάται μήπως κάνει κάτι χωρίς Αυτόν.
Αυτός είναι ό τέλειος φόβος, που γελιέται από την τέλεια αγάπη Πού απομακρύνει τον αρχικό φόβο.

Τότε πια η ψυχή δεν κάνει ό,τι κάνει από φόβο, 
Αλλά φοβάται από αγάπη.

Η σκέψη αποκωδικοποιεί με όρους και όρια. (Ιπποκράτης)

Όταν η σκέψη αποκωδικοποιεί τις έννοιες τους βάζει όρους και όρια. Περιορίζοντας τες σε χώρο και χρόνο, τους δίδει την ανάλογη τιμή.

Η αγάπη των ανθρώπων προς τα ζώα, τους οδηγεί στο να απελευθερώσουν ένα άγριο ζώο από ένα κλουβί ενός ζωολογικού κήπου, για να ζήσει στο φυσικό του περιβάλλον. Η αγάπη των ανθρώπων για τα παιδιά, τους οδηγεί στο να φτιάξουν το ‘καλύτερο’ κοινωνικό περιβάλλον για τα δικά τους παιδιά και η αγάπη των ανθρώπων για τα παιδιά της Αφρικής, τους οδηγεί στο να δώσουν μερικά ευρώ όποτε γίνεται έρανος για αυτά, αδιαφορώντας για το αν το περιβάλλον στο οποίο ζουν, είναι φυσικό περιβάλλον για ανθρώπους ή ακόμα και για ζώα. 

Αγάπη, αγάπη, αγάπη και στις τρεις περιπτώσεις. Τιμή, τιμή, τιμή και στις τρεις περιπτώσεις. Καμία αξία και στις τρεις περιπτώσεις. Διότι αν καταλάβαιναν την αξία της Αγάπης, ούτε ζώα θα υπήρχαν στα κλουβιά, ούτε παιδιά θα ζούσαν στα χρυσά κλουβιά των πόλεων, ούτε παιδιά θα ζούσαν όπως ζουν στην Αφρική.

do not have to be perfect to feel happy and in love !!!

Αυτοεικόνα ....αυτοεκτίμηση

Τα συναισθήματά μας διαμορφώνουν ένα σημαντικό μέρος της αυτο-εικόνας (πώς, δηλαδή, βλέπουμε τον εαυτό μας) και της αυτο-εκτίμησής μας. Οι αντιδράσεις των άλλων ανθρώπων στα συναισθήματά μας έχουν σχέση με το πώς συνδεόμαστε με αυτούς αλλά και με το πώς αισθανόμαστε για τους ίδιους τους εαυτούς μας. Η αποτυχία μας ν’ αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε τα συναισθήματα των άλλων διαβρώνει τις σχέσεις μας και, συχνά, οδηγεί σε αντιδράσεις θυμού και επιθετικότητας.

Τα συναισθήματά μου και το πώς αισθάνομαι για τον εαυτό μου
Τα συναισθήματά μας συγκροτούν ένα σημαντικό μέρος του "ποιος είμαι" και οι αντιδράσεις των άλλων σε αυτά τα συναισθήματα παίζουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που αισθανόμαστε για τον ίδιο τον εαυτό μας.

Η αντίληψη του ποιος είμαι (αυτο-εικόνα) και του πώς αισθάνομαι για τον εαυτό μου (αυτο-εκτίμηση) δεν αναπτύσσεται στο "κενό", αλλά στα πλαίσια των αλληλεπιδράσεών μας με τους άλλους. Μέσα από αυτές τις σχέσεις, τα συναισθήματα που εκφράζουμε μπορεί να αγνοηθούν ή και να περιφρονηθούν από τους άλλους, με πολύ διαφορετικά, κάθε φορά, αποτελέσματα. Έτσι:

• Όταν εκφράζουμε συναισθήματα για τα όσα μας συμβαίνουν, και το άλλο πρόσωπο τα αναγνωρίζει και τα αποδέχεται, αυτά τα συναισθήματα ισχυροποιούνται μέσα μας, επομένως επιβεβαιώνονται και αποκτούν μεγαλύτερη αξία. Αυτό επιβεβαιώνει την αντίληψή μας για το ποιοι είμαστε (αυτο-εικόνα) και συνεισφέρει θετικά στην αυτο-εκτίμησή μας. Γενικά, αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας.

• Αντίθετα, όταν το άλλο πρόσωπο αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τα συναισθήματα που εκφράζουμε, η παράβλεψη ή περιφρόνησή του υποδηλώνει ότι τα συναισθήματά μας είναι ασήμαντα. Έτσι, τα συναισθήματά μας δεν ισχυροποιούνται και, ως αποτέλεσμα, η αυτο-εικόνα μας αμφισβητείται και η αυτο-εκτίμησή μας μειώνεται σημαντικά. Σε τέτοιες περιστάσεις, δεν αισθανόμαστε και τόσο καλά με τον εαυτό μας.

Τα συναισθήματά μου και το πώς αισθάνομαι για τους άλλους

Ψυχολογία - Αυτογνωσία: Τα συναισθήματα ο εαυτός μου και οι άλλοι
• Τα συναισθήματα μεταξύ των ανθρώπων βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό και την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Οι θετικές σχέσεις αναπτύσσονται και διαρκούν στο βαθμό που τα συναισθήματα και τα δικαιώματα του κάθε προσώπου γίνονται σεβαστά, και στην έκταση που το κάθε πρόσωπο προσέχει και υπολογίζει τα συναισθήματα του άλλου.

• Η στάση μας απέναντι στον άλλο γίνεται πιο θετική και η εμπιστοσύνη μας προς αυτόν αυξάνεται, σε σχέση με το πόσο ο άλλος προσέχει και υπολογίζει τα συναισθήματά μας.

• Παρ’ όλα αυτά, η παράβλεψη ή περιφρόνηση των συναισθημάτων μας από τον άλλο μας οδηγεί στο σημείο να μειωθεί η εμπιστοσύνη μας σ’ αυτόν.

Αποτυγχάνοντας να αναγνωρίσουμε και να σεβαστούμε τα συναισθήματα του άλλου προσώπου, διαβρώνουμε τα θεμέλια της σχέσης μας και ανοίγουμε το δρόμο στην καταστροφή και τη διάλυσή της. Όταν τα συναισθήματά μας περιφρονούνται, αυτό ισοδυναμεί με μια πρόκληση στην αυτο-εικόνα και την αυτο-εκτίμησή μας και, βέβαια, υπάρχει η πιθανότητα ν’ αντιδράσουμε σε τέτοιες προκλήσεις με θυμό και επιθετικότητα.

Πηγή: Πρόγραμμα Ελέγχου των Συγκρούσεων Ελληνικά Γράμματα

Θα μας πει η συνείδησή μας

Η συνείδησή μας όταν πλέον αποφασίσουμε να την λάβουμε στα σοβαρά υπ΄ όψη, θα μας δώσει πολλές «οδηγίες» και κατευθύνσεις στην ζωή μας. Για κάθε περίσταση θα έχει και από μια «συμβουλή». Ένα αίσθημα που θα μας καθοδηγεί προς τον ίσιο δρόμο.

Όταν λυθούν τα χέρια της συνείδησής μας αυτή καθίσταται πολύ «ομιλητική» και κατατοπιστική. Θα μας βοηθήσει να αλλάξουμε την ζωή μας, να βελτιώσουμε τον χαρακτήρα μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, πραγματικά χρήσιμοι στους άλλους. Θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας, θα μας συμβουλεύσει να αποβάλλουμε τις μέχρι τώρα ιδέες μας και τα δήθεν ιδανικά μας. Θα μας προσγειώσει στην πραγματικότητα και θα γκρεμίσει τις αυταπάτες που έχουμε για το άτομό μας. Θα μας οδηγήσει στον δρόμο της ελευθερίας, της ταπεινότητας και της προσφοράς.

Οι άνθρωποι

Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν για να αγαπηθούν. Τα πράγματα δημιουργήθηκαν για να χρησιμοποιήθούν. Ο λόγος που ο κόσμος είναι μέσα στο χάος και το άγχος, είναι γιατί τα πράγματα έχουν αγαπηθεί και οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιηθεί.

Burn out ...

Με τον όρο burn out εννοούμε μια εμπειρία μακροχρόνιας σωματικής, συναισθηματικής και πνευματικής εξάντλησης.

Το burn out σταδιακά επιδρά στην παραγωγικότητα και σας στερεί όποια ενεργητικότητα και καλή διάθεση προϋπήρχε γεννώντας την αίσθηση « ότι δεν έχετε πλέον κάτι άλλο να προσφέρετε».

Κατά καιρούς πολλοί άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται πλήξη στην εργασία τους ή ότι έχουν φορτωθεί περισσότερα καθήκοντα απ?οσα υπαγορεύει ο ρόλος της ή μπορούν να χειριστούν.

Συχνά μάλιστα , όταν δεν υπάρχει επιβράβευση για τις διαρκείς προσπάθειες που μπορεί να κάνει κάποιος, η απογοήτευση μεγαλώνει και η όρεξη για βελτίωση συρρικνώνεται. Ενώ λοιπόν τέτοια συναισθήματα είναι σχεδόν αναπόσπαστο κομμάτι της εργασιακής ζωής, υπάρχουν περιπτώσεις που το διαρκές στρες έχει πιο σοβαρές επιρροές στον εργαζόμενο και τότε ίσως να μιλάμε για το σύνδρομο burn out.

Εάν υποφέρετε από burn out, είναι πιθανό να βιώνετε
------------------------------------------------------------------------
-Διαρκή κούραση κι αίσθηση εξουθένωσης
- Την αίσθηση ότι « σέρνεστε» τον εαυτό σας στη δουλειά
- Αναβλητικότητα για πράγματα που πρέπει να κάνετε
- Εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα (ίσως παραζεσταίνετε συχνά)
- Αλλαγές στην όρεξή σας καθώς και στον ύπνο
- Διάφορους σωματικούς πόνους όπως μυϊκούς πόνους ή πονοκεφάλους
- Αίσθηση αποτυχίας και αυτό-αμφισβήτησης
- Τάση να αποσύρεστε και να περνάτε ώρα μόνοι
- Απώλεια ελπίδων και αίσθηση ότι είστε παγιδευμένοι
- Κυνισμό κι ολοένα αυξανόμενες αρνητικές σκέψεις
- Υποκριτικότητα κι εκνευρισμό με τους συναδέλφους ή τους πελάτες σας
-Την τάση να χρησιμοποιείτε το φαγητό, αλκοόλ ή άλλες ουσίες για να τα βγάλετε πέρα

Από τι προκαλείται το burn out ?
--------------------------------------------
- Από εργασίες που είναι μονότονες, πληκτικές και δεν προκαλούν την πνευματική διέγερση που χρειάζεστε
- Υψηλές απαιτήσεις ή υπερβολικό φόρτο εργασίας
- Απουσία επιβράβευσης και αναγνώρισης για την καλή σας δουλειά
- Απουσία ελέγχου σε αποφάσεις που αφορούν τη δουλειά σας, π.χ βάρδιες, εργασιακά καθήκοντα.
- Δυσλειτουργικές εργασιακές σχέσεις, π.χ κάποιος υπονομεύει τη δουλειά σας ή σας κριτικάρει «πισώπλατα».
- Εργασία που δεν ταιριάζει με τις προτιμήσεις ή τα προσόντα σας.

Αν .....

Αν σπείρες εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
Αν σπείρες καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
Αν σπείρες ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
Αν σπείρες επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
Αν σπείρες στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
Αν σπείρες σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
Αν σπείρες συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
Αν σπείρες ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
Αν σπείρες υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.
Αν σπείρες πίστη, θα θερίσεις θαύματα.

Αν σπείρες αν εντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.
Αν σπείρες εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
Αν σπείρες περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.
Αν σπείρες ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.
Αν σπείρες οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.
Αν σπείρες πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
Αν σπείρες πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.
Αν σπείρες κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
Αν σπείρες στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.
Αν σπείρες αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές

Ή Φύση απαγορεύει την αναξιοκρατία

Η έννοια τής ισότητας δεν έχει « αντίκρυσμα» στη Φύση. Δεν υπάρχει κανένα είδος ζώων πού τα άτομα του να παρουσιάζουν μεταξύ τους ίσο σωματικό μέγεθος, ίσες πνευματικές δυνάμεις, ίσες φυσικές δυνάμεις, ίση διάρκεια ζωής, ίση γονιμότητα, ίση δραστηριότητα κλπ. 

Αντίθετα ή ανισότητα κυριαρχεί παντού στη Φύση. Διαφορά στο σώμα, στην ευφυΐα, στη δύναμη, στο χρόνο ζωής, στην Ικανότητα αναπαραγωγής, στην δράση. Διαφορά μεταξύ ειδών, διαφορά μεταξύ ατόμων του αυτού είδους, διαφορά μεταξύ φύλων, διαφορά μεταξύ ηλικιών, διαφορά μεταξύ ομάδων, διαφορά μεταξύ μελών τής ιδίας ομάδας. Ή Μητέρα Φύση, ο Κοσμογονικός Νόμος, αρνείται να ισοπέδωση τα παιδιά του και επιμένει να τούς μοιράζει άνισα τις Ικανότητες και δυνατότητες.

Ή έννοια τής ισότητας είναι απολυτά ασυμβίβαστη προς την ιδέα τής δικαιοσύνης. Και αντίστροφα. Όπου υπάρχει δικαιοσύνη δεν υπάρχει ισότητα. Και οπού υπάρχει ‘Ισότητα δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Δεν νοείται συνύπαρξη των δύο αυτών εννοιών. Ή μία καταργεί, ανατρέπει την άλλη. 

Όταν κυρίαρχη η δικαιοσύνη, οι φυσικά και ηθικά κατώτεροι οδηγούνται από τούς φυσικά και ηθικά ανωτέρους, ή μοίρα των πρώτων καθορίζεται από τούς δεύτερους, κάθε εξίσωση μεταξύ τους είναι αδιανόητη και ανεπίτρεπτη, ή εξομοίωση συνεπάγεται την αδικία. Και όταν κυρίαρχη ή ισότητα, δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ δικαίων και αδικών, ο ρόλος των ηθικά και φυσικά κατώτερων είναι ο ίδιος με τον ρόλο των ανωτέρων, ή μοίρα των εξοχών, των άξιων, των τίμιων, των εκλεκτών είναι κοινή με τη μοίρα των αναξίων, των άτιμων, των ασήμαντων.

Αντίθετα, ή ιδέα τής δικαιοσύνης είναι διάχυτη σ’ όλη τη Φύση, αποτελεί νόμο τής Φύσεως. Ό ικανώς επιβάλλεται του ανικάνου. Ό δραστήριος του νωθρού. Ό ευφυής του βλακός. Ό ισχυρός του ασθενούς. Ό υγιής του άρρωστου. Ή Φύση απαγορεύει την αναξιοκρατία, αποτρέπει την επιβολή των άχρηστων επί των άξιων, των ασήμαντων επί των εξοχών, των ατελών επί των ανεπτυγμένων.

Ή Φύση αποτρέπει την αδικία και επιβάλλοντας υποχρεωτικά τον ανταγωνισμό μεταξύ των όντων, συνάγει την αδέκαστη κρίση της απονέμοντας ο,τι αναλογεί επί δίκαιους και ο,τι αναλογεί επί άδικους.

Μοναξιά Και Μοναδικότητα ...

Για να είσαι ο εαυτός σου είναι μεγάλη υπόθεση και χρειάζεται χρόνος, κόπος και πόνος ώστε να μάθεις ποιος είσαι.

Και μόνο στο άκουσμα της λέξης μόνος νιώθεις κάτι σαν πληγή, ένα κενό που πονάει και χρειάζεσαι κάτι για να το γεμίσεις. Η λέξη μοναχικότητα όμως, δεν έχει καθόλου την έννοια της πληγής, του κενού που πρέπει να γεμίσει. Μοναχικότητα σημαίνει απλώς ολοκλήρωση. Είσαι ολόκληρος και δεν έχεις ανάγκη κανενός άλλου, που θα σε ολοκληρώσει.

Η μοναξιά μοιάζει με το σκοτάδι. Δεν ξέρεις τη μοναχικότητά σου. Δεν έχεις την εμπειρία της μοναχικότητας σου και της ομορφιάς της, τής καταπληκτικής της δύναμης, τού σθένους της. Μοναξιά και μοναχικότητα είναι λέξεις συνώνυμες στα λεξικά, όμως η ύπαρξη δεν ακολουθεί τα λεξικά... Η μοναξιά είναι απουσία.

Το σκοτάδι της μοναξιάς δεν μπορεί να το πολεμήσει κανείς απευθείας. Υπάρχει κάτι ουσιώδες που πρέπει να το καταλάβει ο καθένας. 
Υπάρχουν θεμελιώδη πράματα που δεν μπορούν να αλλαχτούν κι αυτό είναι ένα από τα βασικά: Δεν μπορείς να πολεμήσεις απευθείας το σκοτάδι, δεν μπορείς να πολεμήσεις απευθείας τη μοναξιά, δεν μπορείς να πολεμήσεις απευθείας το φόβο της απομόνωσης. Δεν μπορείς να πολεμήσεις, επειδή τίποτε απ’ αυτά δεν υπάρχει. Είναι απλώς απουσίες, ακριβώς όπως το σκοτάδι είναι η απουσία του φωτός.

Ξέχνα την μοναξιά σου, ξέχνα το σκοτάδι, ξέχνα τον πόνο. Αυτά είναι απουσία της μοναχικότητας. Η εμπειρία της μοναχικότητας θα τα ξεδιαλύνει μονομιάς. Και η μέθοδος είναι ίδια: Απλώς παρατήρησε το νου σου, έχε επίγνωση. Γίνε ολοένα και περισσότερο συνειδητός, έτσι ώστε τελικά να έχεις επίγνωση του εαυτού σου. Αυτό είναι το σημείο όπου γίνεσαι συνειδητός τής μοναχικότητας.

Ο εγκέφαλος είναι το θεμέλιο του νου

Η ευφυΐα απορρέει όταν ο εγκέφαλος σκέφτεται, σχεδιάζει και επιλύει προβλήματα.
Α. Ο εγκέφαλος κατανοεί τον κόσμο χρησιμοποιώντας όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, όπως είναι οι αισθήσεις, τα συναισθήματα, τα ένστικτα και οι αποθηκευμένες στη μνήμη εμπειρίες.

Β. Τα συναισθήματα βασίζονται στην «κρίση» του εγκεφάλου και εκφράζονται ως βασικά αισθήματα, όπως η αγάπη και ο θυμός, αλλά και ως περίπλοκα αισθήματα, όπως η συμπόνια και το μίσος.

Γ. Ο εγκέφαλος μαθαίνει από τις εμπειρίες μας και προβλέπει τις βέλτιστες πράξεις, που αποτελούν την απάντηση σε παρούσες και μελλοντικές προκλήσεις.

∆. Η συνείδηση εξαρτάται από τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου.



Χάρη στον εγκέφαλο η γνώση μεταδίδεται μέσω της γλώσσας.
-----------------------------------------------------------------------
Α. Η ικανότητα της γλώσσας αποκτάται νωρίς κατά την ανάπτυξη και διευκολύνει την ανταλλαγή
πληροφοριών και τη δημιουργική σκέψη.

Β. Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να επιλύσει, αλλά και να δημιουργήσει πολλά από τα πιο πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.

Ο μέγας Ν.Καζαντζάκης

Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.





Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.

Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!

Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Ζούμε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι, το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή.

Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά' σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!

Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν' κερνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.

Να 'σαι ανήσυχος, αυχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.

Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή.

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!

Σα να 'ναι όλη η ζωή ετούτη τ' ορατό αιώνιο κυνήγι ενός αόρατου Γαμπρού, που κυνηγάει από κορμί σε κορμί την αιωνιότητα, την αδάμαστη Νύφη.

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες.

Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.

Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος.


Ο μέγας Ν.Καζαντζάκης

Στην Ινδία

Στην Ινδία, επειδή η αγάπη σε μεγάλο βαθμό δεν επιτρέπεται -μάλλον δεν επιτρέπεται καθόλου- ο γάμος γίνεται με συνοικέσιο κι έτσι υπάρχει τρομερή ζήλια. Και οι δυο σύζυγοι είναι πάντα φοβισμένοι. Ποτέ δεν αγάπησαν. Ξέρουν ότι ο γάμος ήταν μια διευθέτηση που έκαναν οι γονείς τους, οι αστρολόγοι, η κοινωνία. Οι δυο σύζυγοι δεν ρωτήθηκαν καν. Σε πολλές περιπτώσεις, ούτε καν είχαν δει ο ένας τον άλλο πριν από το γάμο. Γι' αυτό υπάρχει ο φόβος. Η σύζυγος φοβάται, ο σύζυγος φοβάται κι έτσι και οι δυο κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο. Ακόμα και η ίδια η δυνατότητα της αγάπης έχει χαθεί.

Πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η αγάπη μέσα στο φόβο; Μπορεί να ζουν μαζί, μα την ίδια στιγμή, ζουν χωριστά, υπομένοντας απλώς ο ένας τον άλλο. Τους συμφέρει να ζουν μαζί και μπορεί κανείς να πορευτεί με το συμφέρον, αλλά έτσι δεν θα φτάσει ποτέ στην έκσταση. Δεν διασκεδάζεις, δεν το χαίρεσαι, απλώς κουβαλάς το βάρος σου.

Ο Μικρός Πρίγκιπας, η αλεπού και το τριαντάφυλλο.

Αφού περπάτησε για πολλές ώρες ανάμεσα από σωρούς άμμου, βράχους και χιόνια, ανακάλυψε επιτέλους ένα δρόμο. Κι όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν στους ανθρώπους.
- Καλημέρα, είπε.

Ήταν ένας κήπος γεμάτος ανθισμένα τριαντάφυλλα.
- Καλημέρα, είπαν τα τριαντάφυλλα.

Ο μικρός πρίγκιπας τα κοίταξε. Όλα έμοιαζαν με το δικό του λουλούδι.
- Τι είσαστε εσείς ; τα ρώτησε κατάπληκτος.
- Είμαστε τριαντάφυλλα, είπαν.
- Α! έκανε ο μικρός πρίγκιπας.

Κι ένιωσε πολύ δυστυχισμένος. Το λουλούδι του είχε πει ότι ήταν το μοναδικό σ' όλον τον κόσμο από το είδος του. Και να τώρα που βρίσκονταν μπροστά του πέντε χιλιάδες, όλα τα ίδια, μέσα σ' ένα μόνο κήπο!

«Πολύ θα στενοχωρηθεί, σκέφτηκε, αν τα έβλεπε όλ' αυτά ... θα το' πιανε φοβερός βήχας και θα 'κανε σαν να 'ταν να πεθάνει για να γλιτώσει από τη γελοιοποίηση. Κι εγώ είμαι αναγκασμένος να κάνω πως τάχα το περιποιούμαι γιατί, αν δεν το κάνω, για να με ταπεινώσει κι εμένα, θ' άφηνε τον εαυτό της να πεθάνει στ' αλήθεια...»

Ύστερα, σκέφτηκε πάλι: «Πίστευα πως ήμουν πλούσιος επειδή είχα ένα μοναδικό σ' όλο τον κόσμο λουλούδι, ενώ δεν είχα παρά ένα συνηθισμένο τριαντάφυλλο. Αυτό και τα τρία μου ηφαίστεια που μου φτάνουν μέχρι τα γόνατα και που από αυτά το ένα, ίσως, είναι σβησμένο για πάντα, το δίχως άλλο δεν με κάνουν μεγάλο πρίγκιπα ... Και, ξαπλωμένος πάνω στο χορτάρι, έκλαψε».

Τότε ήταν που παρουσιάστηκε η αλεπού:
- Καλημέρα, είπε η αλεπού.
- Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας, που γύρισε προς το μέρος απ' όπου ακουγόταν η φωνή, μα δεν είδε τίποτε.

- Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω από τη μηλιά ...
- Ποια είσαι συ; είπε ο μικρός πρίγκιπας. Είσαι πολύ όμορφη ...
- Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.
- Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος ...
- Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού, δεν είμαι εξημερωμένη.
- Α! συγνώμη, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Μα, αφού σκέφτηκε λίγο, πρόσθεσε:

- Τι πάει να πει «εξημερωμένη»;
- Δεν θα είσαι από 'δω, είπε η αλεπού, τι ψάχνεις να βρεις;
- Ψάχνω να βρω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι σημαίνει εξημερωμένη;
- Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούν. Αυτό είναι πολύ ενοχλητικό. Ακόμη ανατρέφουν κότες. Είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Μήπως ψάχνεις για κότες;

- Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας, ψάχνω για φίλους. Τι σημαίνει «εξημερώνω»;
- Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς».
- Δημιουργώ δεσμούς;

- Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα εσύ δεν είσαι ακόμη παρά ένα αγοράκι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο δεν έχεις την ανάγκη μου. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα 'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο...

- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω πως μ' έχει εξημερώσει...

- Καθόλου απίθανο, είπε η αλεπού. Πάνω στη Γη βλέπει κανείς κάθε λογής πράματα ...

- Ω! Αυτό δεν έγινε στη Γη, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Η αλεπού φάνηκε να ενδιαφέρεται πολύ.

- Σ' ένα άλλο πλανήτη;
-Ναι.
- Υπάρχουν κυνηγοί σε κείνο εκεί τον πλανήτη;
- Όχι.
- Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον! Και κότες;
- Όχι.

- Τίποτε δεν είναι τέλειο, αναστέναξε η αλεπού. Όμως, η αλεπού ξαναγύρισε στην ιδέα της:

- Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους κι όλοι άνθρωποι μοιάζουν το ίδιο. Λοιπόν, κι εγώ κάπως βαριέμαι. Όμως, αν με εξημερώσεις, η ζωή μου θα μοιάζει σαν να την πλημμύρισε ο ήλιος. Θα γνωρίσω ένα θόρυβο από βήματα διαφορετικά απ' όλα τ' άλλα. Τα άλλα βήματα με κάνουν να καταχωνιάζομαι μέσα στη γη. Το δικό σου θα με φωνάζει να βγω έξω από την τρύπα μου, σαν να 'ναι μια μουσική. Κι ύστερα, κοίταξε! Βλέπεις εκεί κάτω τα σταροχώραφα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα, το σιτάρι δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Κι αυτό είναι θλιβερό! Μα εσύ έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Θα 'ναι υπέροχα όταν θα μ' έχεις εξημερώσει! Το στάρι που είναι χρυσαφένιο, εσένα θα μου θυμίζει. Και θ' αγαπώ το θόρυβο του ανέμου καθώς θα περνάει ανάμεσα από τα στάχυα του σταριού.

Η αλεπού σώπασε και βάλθηκε να κοιτάζει το μικρό πρίγκιπα για πολλή ώρα.

- Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε!
- Πολύ το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω καιρό. Έχω ν' ανακαλύψω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα.

- Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν την δυνατότητα να δημιουργούμε δεσμούς, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν κάτι. Αγοράζουν πράγματα ετοιματζίδικα, φτιαγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια από τους εμπόρους. Και καθώς δεν υπάρχουν ποτέ έμποροι που να γίνονται φίλοι, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με!

- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα πρέπει να καθίσεις κάπως μακριά από μένα, όπως κάνω τώρα εγώ, πάνω στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου και συ δεν θα λες τίποτε. Η κουβέντα γίνεται αιτία να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Όμως, κάθε μέρα, θα μπορείς να 'ρχεσαι και να κάθεσαι κάπως πιο κοντά σε μένα ...
Την άλλη μέρα, ο μικρός πρίγκιπας ξαναγύρισε.

- Θα 'ταν καλύτερα να 'ρχεσαι την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν, για παράδειγμα, πρόκειται να έρθεις στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις κιόλας εγώ θ' αρχίσω να 'μαι ευτυχισμένη. Όσο θα προχωρεί η ώρα, τόσο περισσότερο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις κιόλας θ' αρχίσω να εκνευρίζομαι και ν' ανησυχώ. Θα 'χω ανακαλύψει το τίμημα της ευτυχίας! Μα όταν εσύ θα 'ρχεσαι μια οποιαδήποτε ώρα, δεν ξέρω ποια, ποτέ δεν θα ξέρω πότε θ' αρχίσω να καρδιοχτυπώ... Χρειάζονται ορισμένα τυπικά.

- Τι είναι ένα τυπικό; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.

- Είναι κι αυτό κάτι ξεχασμένο από πολύν καιρό, είπε η αλεπού. Κάτι που κάνει κάποια μέρα να 'ναι διαφορετική από τις άλλες μέρες, μια ώρα διαφορετική από τις άλλες ώρες. Για παράδειγμα, υπάρχει μια τυπικότητα στους κυνηγούς. Την Πέμπτη χορεύουν με τις κοπέλες του χωριού. Τότε, η Πέμπτη είναι μια μέρα υπέροχη! Κατηφορίζω για περίπατο μέχρι τ' αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν κάθε φορά που θα τους ερχόταν το κέφι, οι μέρες θα 'μοιαζαν όλες ίδιες, με αποτέλεσμα να μην έχω εγώ ποτέ διακοπές.

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίαζε να 'ρθει η ώρα του αποχωρισμού:
- Αχ! είπε η αλεπού ... Θ' αρχίσω τα κλάματα.
- Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Ναι, σωστά, είπε η αλεπού.
- Μα συ θα βάλλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Τότε, από αυτό, δεν κερδίζεις τίποτε! - Κάτι κερδίζω, είπε η αλεπού είναι το χρώμα του σταριού.
Ύστερα πρόσθεσε:

-Πήγαινε πάλι να δεις τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο.
- Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις κι εγώ θα σου κάνω δώρο ένα μυστικό.

Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε για να πάει να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα:
- Δεν είναι ολότελα όμοια με το δικό μου, ακόμη δεν είσαστε, τους είπε. Κανείς δεν σας έχει εξημερώσει και σεις δεν έχετε εξημερώσει κανένα. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Κι εκείνη δεν ήταν παρά όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες. Όμως εγώ την έχω κάνει φίλη μου κι είναι τώρα μοναδική στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα έδειξαν να τα 'χουν πειράξει πολύ τα λόγια του μικρού πρίγκιπα.

- Είσαστε όμορφα, μα είσαστε άδεια, πρόσθεσε. Κανείς δεν θα μπορούσε να πεθάνει για σας.

Σίγουρα, κάποιος τυχαίος περαστικός, βλέποντας το δικό μου λουλούδι θα νόμιζε πως σας μοιάζει. Μα, από μόνο του αυτό, είναι πιο σημαντικό από όλα εσάς, γιατί εγώ το ποτίζω, το προφυλάσσω κάτω από ένα γυάλινο δοχείο. Γιατί είναι αυτό που εγώ προφύλαξα με το παραβάν. Γιατί αυτό είναι που του σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο ή τρεις που τις άφησα για να γίνουν πεταλούδες). Γιατί αυτό είναι εκείνο που το άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή, μάλιστα, μερικές φορές να σωπαίνει. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου.

Και γύρισε προς την αλεπού.
- Γεια σου, είπε ...

- Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.

- Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό.

- Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου ... έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου ...

- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να μην το ξεχάσει.


Πηγή: O μικρός πρίγκιπας , κεφ. 20, 21

Κάθε λέξη ....

Κάθε λέξη έχει τη σημασία της
ειδικά όταν παραμένεις σιωπηλός
για να μην πληγώσεις τους άλλους
με την βαθιά αλήθεια της πίστης
όταν κανείς δεν πιστεύει σε τίποτα
και ασχολείται μόνο με τη μέρα
δίχως να ξέρει για την εβδομάδα.
Διότι πώς να εξηγήσεις σε κάποιον
τα χίλια χρόνια που πέρασες
για να ζήσεις ακόμα μια στιγμή
μαζί τους και μόνος
όταν όλοι θέλουν απλώς
να παραμείνουν ήσυχοι,
ήρεμοι κι ευτυχισμένοι.

----------------------------------------

Each word has its significance
especially when you remain silent
not to hurt other
the profound truth of faith
when no one believes in anything
and deals with the day
without knowing for the week.
For how to explain to someone
the thousand years that have passed
to live another moment
together and alone
when everyone just wants
remain quiet,
calm and happy.

«Εσύ μονάχα μπορείς να γίνεις ελευθερωτής του εαυτού σου!»

Είσαι «άνθρωπος μικρός, κοινός». Συλλογίσου τη διπλή έννοια που έχουν τούτες οι λέξεις, «μικρός» και «κοινός»...
Μην το βάζεις στα πόδια! Βρες το κουράγιο να αντικρίσεις τον εαυτό σου!

«Πες την αλήθεια, ανεξάρτητα απ' το τίμημα». Ο ανθρωπάκος μέσα μου λέει: «Θα ήταν βλακεία να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στο έλεος του ανθρωπάκου. 
Ο ανθρωπάκος δε θέλει να ακούσει την αλήθεια για τον εαυτό του. Δε θέλει να σηκώσει το φορτίο της μεγάλης ευθύνης που τον βαρύνει, είτε του αρέσει, είτε όχι. Θέλει να παραμείνει ανθρωπάκος, ή να γίνει μεγάλος ανθρωπάκος.

Θέλει να γίνει πλούσιος, εργατοπατέρας, επικεφαλής του συλλόγου βετεράνων ή πρόεδρος του φιλόπτωχου. Δε θέλει, όμως, να αναλάβει την ευθύνη για τη δουλειά του, για τα αποθέματα τροφίμων, για το οικιστικό, τη συγκοινωνία, την παιδεία, τις επιστημονικές έρευνες, τη διοίκηση ή οτιδήποτε άλλο».

Σε καταλαβαίνω! Κι ετούτο επειδή αντίκρισα αμέτρητες φορές γυμνό το κορμί και την ψυχή σου. Σε είδα δίχως τη μάσκα σου, την κομματική σου ταυτότητα ή την εθνική σου υπερηφάνεια. 

Γυμνό σα νεογέννητο, γυμνό σα στρατάρχη ξεβράκωτο. Σ' άκουσα να κλαις και να οδύρεσαι. Μου μίλησες για τα προβλήματά σου, τις αγάπες και τους πόθους σου. Σε ξέρω και σε καταλαβαίνω. 

Και θα σου πω τι είσαι, ανθρωπάκο, επειδή πιστεύω πραγματικά στο τρανό σου μέλλον. Μα επειδή το μέλλον σού ανήκει, αναμφίβολα σου ανήκει, ρίξε μια ματιά στον εαυτό σου. Κοίτα τον όπως είναι πραγματικά. Άκου αυτό που κανένας από τους ηγέτες και τους αντιπροσώπους σου δεν τολμά να σου πει.

music

Το θαύμα της σιωπής

 














Το θαύμα της σιωπής
προέρχεται από την ικανότητά της
να ενσωματώνει σκέψεις
δίχως να ειπωθούν λέξεις
για να εκφράσουν
την ουσία των ανθρώπων
έτσι ο χρόνος
κι η ανθρωπότητα
έχτισαν μαζί
την ανοιχτή δομή
που μας επιτρέπει
να ζήσουμε όλοι
ελεύθεροι
αν μπορέσουμε να την αγγίξουμε
μέσω των πράξεών μας
για να συμβάλλουμε κι εμείς
στο απαραίτητο έργο
της εξέλιξης
δίχως θόρυβο
δίχως λόγια
μέσα στης σιωπής
το θαύμα.

Η Μνήμη

Η Μνήμη είναι εκείνη η ψυχολογική ικανότητα της συνείδησης που μας επιτρέπει να ανακαλέσουμε προηγούμενες ψυχικές καταστάσεις , ή αντικείμενα , να τις αναγνωρίσουμε ως δικές μας και να τις τοποθετήσουμε σε μια ορισμένη χωρο-χρονική στιγμή του παρελθόντος.Έτσι λειτουργεί σαν αποθήκη των μέσων μας, τα οποία αποκτήσαμε με τις ικανότητες του προηγούμενου άξονα.

Η Μνήμη αποτελεί το θεμέλιο της συμπεριφοράς μας. Οι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι η μνήμη έχει μια διπλή δυνατότητα λειτουργίας:1)μια μνήμη –συνήθεια , με βάση τις ενστικτώδεις ανάγκες και 2) μια ψυχολογική μνήμη, με βάση την εμπειρία και την διαδικασία εξέλιξης.

Η συνείδηση του τι είμαστε -το εγώ μας- είναι το αποτέλεσμα του να θυμηθούμε τι ήμασταν . Χωρίς μνήμη, η συνείδησή μας θα κλονίζονταν και συνεπώς η συμπεριφορά μας θα άλλαζε ριζικά , λόγω έλλειψης ταυτότητας. Οι παλιές διδασκαλίες ορίζουν τη μνήμη σαν ιδιότητα πιστότητας στον εαυτό μας. Ο άνθρωπος που αυτοαναγνωρίζεται, που ενδοσκοπείται, είναι ένας άνθρωπος που κρατάει πιστότητα στην ιδιότητά του σαν Άνθρωπος.

Τα κλασικά και μεσαιωνικά φιλοσοφικά κείμενα, κυρίως στον τομέα της Ρητορικής και της Ψυχολογίας, αναφέρουν ότι υπάρχει μια φυσική μνήμη, με την οποία εκ γενετής είναι προικισμένο κάθε άτομο , και μια τεχνητή μνήμη , που καλλιεργείται και αναπτύσσεται με βάση ορισμένες τεχνικές και μεθόδους που αποτελούσαν την τέχνη της Μνημονικής ή Μνημοτεχνική. Δυστυχώς σήμερα έχουν χαθεί σε μεγάλο βαθμό αυτές οι γνώσεις , που στην αρχαιότητα είχαν τεράστια σημασία , ανυπολόγιστη για μας, που έχουμε συνηθίσει να εμπιστευόμαστε τις πληροφορίες μας στα γραπτά κυρίως, καθώς και άλλα μέσα αποθήκευσης γνώσεων.

Ιδρυτής της Μνημοτεχνικής ήταν ο έλληνας ποιητής , ο Σιμωνίδης ο Κείος, ο οποίος όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, ανέπτυξε ένα σύνολο τεχνικών μνήμης που συνδέουν στενά τη γραφή με τη ζωγραφική και την οπτική εικόνα. Μια ταξινομημένη διάταξη εικόνων , στον εσωτερικό χώρο της μνήμης μας , είναι ουσιαστικό στοιχείο για μια καλή μνήμη. Κατά άλλες απόψεις όμως , η τέχνη της Μνημονικής , θεωρείται πολύ πιο αρχαία και πηγαίνει πίσω στην αρχαία Αίγυπτο , όπου οι «μανδαλικές» εικόνες αποτελούσαν μνημονικά συγκροτήματα για να μπορούν οι μύστες να θυμηθούν όλη την προγονική τους σοφία.

Είναι ζωτικής σημασίας να ασκούμε σωστό έλεγχο και αυστηρή επιλογή σε όσα μπαίνουν και διατηρούμε στη μνήμη μας. Γιατί , όπως και με τη φυσική τροφή , σημασία δεν έχει να τρώμε, έστω οτιδήποτε, αλλά να τρώμε, έστω λίγο ,με ποιοτικό και υγιεινό τρόπο για να αφομοιώνουμε σωστά και να μη δηλητηριαστούμε . Το πεπτικό σύστημα της ψυχής μας είναι η Μνήμη.

EGO

Πονάει το σώμα μου γιατί πονάει η ψύχη μου ...

Ο παθολόγος, ο καρδιολόγος, ο γαστρεντερολόγος ή ο πνευμονολόγος δεν εντοπίζουν παθολογικά αίτια που να εξηγούν αυτά τα συμπτώματα. Τότε τι μπορεί να φταίει; Η απάντηση πιθανότατα κρύβεται στη σφαίρα των συναισθημάτων μας. «Είναι ψυχολογικό».


οι σκέψεις και τα συναισθήματα προκαλούν ηλεκτροχημικές μεταβολές μέσα στο σώμα.
Η αίσθηση κινδύνου για παράδειγμα, προκαλεί άμεσες αντιδράσεις σε όλο το σώμα, ενεργοποιώντας το συμπαθητικό σύστημα: ταχυκαρδία, επιτάχυνση της αναπνοής, σύσπαση των μυών, έκκριση αδρεναλίνης, αδρανοποίηση του πεπτικού συστήματος.
Η ένταση και η διάρκεια των συναισθημάτων μας, καθορίζει την επίδραση που αυτά θα έχουν στον οργανισμό μας. Και αν τα συναισθήματα, οι ανάγκες, οι επιθυμίες δεν εκφράζονται, όσο περισσότερο καταπιέζονται, τόσο πιο πιθανό είναι να βρουν τελικά διέξοδο και να εκδηλωθούν με τη μορφή σωματικής ή ψυχικής ασθένειας. Οι εσωτερικές συγκρούσεις, οι ανεκπλήρωτες ανάγκες, οι απαγορευμένες επιθυμίες, τα καταπιεσμένα συναισθήματα, λειτουργούν συνδυαστικά με νοσογόνος παράγοντες εξασθενώντας την άμυνα του οργανισμού και έτσι εκδηλώνεται η ασθένεια.

Πολλές φορές η σωματική ασθένεια εκδραματίζει την ανάγκη μας για φροντίδα και αγάπη, η οποία δεν ικανοποιείται όσο είμαστε υγιείς. Είτε επειδή εμείς οι ίδιοι δεν αγαπάμε αρκετά τον εαυτό μας ώστε να τον φροντίζουμε συστηματικά, είτε επειδή δεν λαμβάνουμε από τους γύρω μας την προσοχή, τη φροντίδα, την αγάπη που θέλουμε ίσως χωρίς να το συνειδητοποιούμε, «αρρωσταίνουμε» προκειμένου να πάρουμε την πολυπόθητη φροντίδα.

Πρακτικά, η ασθένεια έχει διάφορα «οφέλη»: όταν είμαστε άρρωστοι αναγκαστικά ξεκουραζόμαστε, απαλλασσόμαστε για λίγο από διάφορες ευθύνες που μας βαραίνουν, αφηνόμαστε στα χέρια των άλλων, αποφεύγουμε άλλες καταστάσεις που μπορεί να μας δυσκολεύουν, φέρνουμε κοντά μας άτομα που μας έχουν λείψει ή «τιμωρούμε» κάποιους που μας «στεναχώρησαν».

Το ζήτημα

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μόνο η υποκρισία προς τους άλλους, αλλά η δικαιολογίες προς τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Επινοούμε δικαιολογίες, προκειμένου να μην δούμε το τι συμβαίνει πραγματικά μέσα μας. Θέλουμε να έχουμε καλή αυτοεικόνα και "παραχώνουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί". 


Η αυτοδικαιολόγηση κρύβει τον εγωισμό μας από τα δικά μας μάτια.


Αυτό σημαίνει αύξηση του υποσυνείδητού μας και όχι μείωση, όπως επιδιώκει ο εσωτερισμός. Το υποσυνείδητό μας διογκώνεται και αυτό που καταχωνιάσαμε μέσα μας θα μας ενοχλήσει όταν το δούμε στους άλλους. Γιατί;
Γιατί μας θυμίζει την κρυμμένη πλευρά του εαυτού μας, αυτή που δεν τολμήσαμε να αντικρίσουμε. Ο άλλος την φέρνει στην επιφάνεια και εμείς τρομάζουμε. 

Αρχίζουμε τότε την κριτική. Τις μάσκες δεν τις κατασκευάζουμε μόνο για τα μάτια των άλλων, αλλά κυρίως για τα δικά μας, προκειμένου - όπως έχει ειπωθεί - να έχουμε μάτια, αλλά να μην βλέπουμε.

Awesome Story . . . .what is love !

Husband comes home drunk and breaks some crockery,
vomits and falls down on the floor...
Wife pulls him up and cleans everything.

Next day wen he gets up he expects her to be really angry wid him....
He prays that they should not have a
fight..

He finds a note near the table...

"Honey..your favorite breakfast is ready on the table,
i had to leave early to buy grocery...
i'll come running back to you, my love.
I love you. "

He gets surprised and asks his son..,

'what happened last night..?

Son told...

"when mom pulled you to bed and tried removing your boots and shirt..you were dead drunk and you said......

"Hey Lady! Leave Me Alone...I am Married !!!..."

That's True Love...

Psychologists say:

1- If a person laughs too much, even at stupid things, he is lonely deep inside..
.
2- If a person sleeps a lot, he is sad..
.
3- If a person speaks less, but speaks fast, he keeps secrets..
.
4- If some 1 can't cry, he is weak..
.
5- If some 1 eats in an abnormal manner, he is tense..
.
6- If some 1 cries on little things, he is innocent & soft-hearted..
.
7- If some 1 becomes angry over silly or petty (small) things, it means he needs love.....


Try to understand people...

Ένα κλειδί για την ευτυχία είναι η υπομονή.

Κι αυτή κατακτάται με την πεποίθηση -που στην πορεία γίνεται γνώση- ότι όλα θα πάνε καλά, με την πίστη ότι υπάρχει ένα σχέδιο, που πολύ συχνά δεν συμβαδίζει με το σχέδιο που έχουμε σφηνωμένο στο κεφάλι μας ως το «σωστό σχέδιο». Δυστυχώς, αυτό εύκολα το ξεχνάμε, κι έτσι πολλοί από μας προσπαθούμε εναγωνίως να ελέγξουμε καταστάσεις για να λειτουργήσουν έτσι όπως «θα έπρεπε» να λειτουργήσουν, στον «τέλειο» χρόνο, με τον «ιδανικό» τρόπο!...

Ο νους θα επιδιώκει πάντα να αλλάζει τα πράγματα, εμείς απ'την άλλη χρειάζεται συνεχώς να επιεβαιώ-νουμε τον εαυτό μας ότι τα πράγματα εξελίσσονται έτσι ακριβώς όπως πρέπει να εξελιχθούν. Ο νους θέλει να πιστεύει ότι η αλλαγή των συνθηκών θα μας δώσει γαλήνη και ηρεμία. Ο νους θα επιμείνει ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε τα πράγματα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πρόκειται να μας δοθεί οποιαδήποτε εμπειρία ζωής παρά μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι γι'αυτήν, όταν θα βρούμε μέσα μας την εμπιστοσύνη, και θα αποκτήσουμε την αντίληψη ότι τα πράγματα κυλάνε έτσι όπως θα έπρεπε να κυλήσουν, στο δικό τους χρόνο, με τον δικό τους τρόπο.

Τότε μόνο μπορούμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τη ζωή μας.

Στην πραγματικότητα, όλοι μας είμαστε ικανοί να χαλαρώσουμε με τις συνθήκες αυτές που υπάρχουν τώρα στη ζωή μας, γνωρίζοντας ότι η βαθιά υπομονή και αυτό-αποδοχή θα μας δώσει την γαλήνη και την ψύχω-σωματική ίαση που ζητάμε.

Να βλέπεις

Να βλέπεις την αλήθεια γυμνή, να μην την αποφεύγεις, μη δραπετεύσεις, κοίταζε όλο και βαθύτερα μέσα της. Αυτό είναι το ξεκίνημα τής ευφυΐας, το ξεκίνημα τής επίγνωσης, το ξεκίνημα τής συνειδητότητας.

Σταμάτα πια με τις Αυταπάτες.

Κάθε πόνος είναι σπόρος φώτισης, επειδή ο πόνος σε σπρώχνει να αναζητήσεις τη σοφία. Μπορείς να πεις ότι ο πόνος σε οδηγεί στη φώτιση, μα δεν μπορείς να πεις ότι ο πόνος είναι η ίδια η φώτιση. Το σώμα και ο νους σου είναι το χωράφι. Ο πόνος είναι ο σπόρος, η σοφία είναι το κλαδί και η φώτιση ο καρπός. Ο Πόνος είναι Σπόρος Φώτισης, ο άνθρωπος που βλέπει τη ζωή σαν μια οργανική ενότητα αποδέχεται τον πόνο. Ο πόνος οού δημιουργεί την ανάγκη να αναζητήσεις την αλήθεια. Αλλιώς, θα βαριόσουν, θα κοιμόσουν, θα ήσουν σαν φυτό. Μην ανταγωνίζεσαι τον πόνο. Να νιώθεις ευγνωμοσύνη προς τον πόνο. Σε κρατάει σε εγρήγορση, σε κρατάει ξύπνιο και σε προκαλεί να βρεις τρόπο να τον ξεπεράσεις. «Bodhidharma, The Greatest Zen Master».