Πόσες φορές.. σε δύσκολες.. τεταμένες.. δυσάρεστες καταστάσεις.. δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο... με σεβασμό..αλλά και σταθερά.. με θάρρος ?
Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ?
Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα.. επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους.
Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή.
Πες την αλήθεια και ας χάσεις προσωρινά.
Είναι στοιχεία που εκτιμά κανείς στον άνθρωπο που έχει απέναντί του...
σημαντικό βέβαια, να κοιτάμε τον άλλο ως άνθρωπο και όχι σαν ένα μέσο... που θα ικανοποιήσει τον εκάστοτε σκοπό μας .
Να εκτιμάς -όσο τίποτα- μια καθαρή ψυχή...δύο μάτια που καθρεφτίζουν αν μη τι άλλο...γαλήνη...
Δεν σε ενδιαφέρει να στέκεσαι καλά μέσα σε ένα κύκλο συμφεροντολόγων...
αυτά τα προτερήματα... πρεπει να σου είναι παγερά αδιάφορα...
Μη δέχεσαι τους υποκριτές... τους χαλίφηδες... τους χειραγωγούς .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου