Μπροστά στην αποτυχία

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, έχουμε ανάγκη, πρώτα πρώτα, να «πενθήσουμε» την εικόνα που είχαμε για τον εαυτό μας πριν συμβεί το «κακό» που μας συνέβη.

Δίπλα στον αλήτη φιλόσοφο Ζορμπά, ο αφηγητής- ήρωας του βιβλίου καταφέρνει να αναγνωρίσει την σπίθα της ελευθερίας που κουβαλάει –πάντα- μαζί της η αποτυχία. Την ελευθερία της αλλαγής.

Δεν είμαστε όμως όλοι Ζορμπάδες ούτε έχουμε καν την ευκαιρία στη ζωή μας να γνωρίσουμε ανθρώπους σαν τον Ζορμπά. Αντίθετα μάλιστα. Η άποψη που επικρατεί και που θέλοντας και μη ο καθένας από μας έχει αφομοιώσει, είναι ότι στη ζωή είναι σημαντική η επιτυχία, η νίκη, η συνεχής και αδιάκοπη εξέλιξη προς τα εμπρός, ει δυνατόν χωρίς πτώσεις, παύσεις ή πισωγυρίσματα. Η έννοια της επιτυχίας είναι σχεδόν ταυτισμένη με την έννοια της ευτυχίας ενώ αντίθετα η αποτυχία θυμίζει δυστυχία, μιζέρια, κατάντια. Σε μεγάλο βαθμό είναι έτσι. Η αποτυχία μας θυμίζει τα λάθη, την αδυναμία, την ανεπάρκεια μας και γι’ αυτό, όταν μας συμβαίνει μας γεμίζει δυσάρεστα συναισθήματα.

Μπροστά στην αποτυχία έχουμε καταρχήν να παλέψουμε με τον πόνο, την απογοήτευση, το θυμό, τη ματαίωση, την απόγνωση, την ντροπή, το φόβο. Η αυτοεκτίμηση μας δέχεται ένα γερό πλήγμα. Είτε πρόκειται για μια αποτυχία καθαρά συναισθηματική -όπως η διάλυση μιας σχέσης- είτε επαγγελματική, αυτό που συμβαίνει είναι ότι κάτι που επιθυμήσαμε, αγαπήσαμε ίσως και προσπαθήσαμε γι’ αυτό, το βλέπουμε μπροστά μας να ναυαγεί. Αυτό μας πληγώνει πολύ και βαθιά, κλονίζει την πίστη στις ικανότητες και τις επιλογές μας, σε ολόκληρο τον εαυτό μας.

Σε μια τέτοια στιγμή από πού θα μπορούσαμε λοιπόν να αντλήσουμε τη δύναμη για να μεταμορφώσουμε την κλονισμένη μας πίστη σε λαχτάρα για κάτι καινούργιο και την «καταστροφή» σε μάθημα ζωής που θα μας κάνει να θέλουμε να προχωρήσουμε παρακάτω.